نقدهای جان اف. هات بر مبانی فلسفی ملحدان جدید

در میان مواجهه‌های گوناگون با نظریه تکامل، الهی‌دانانِ تکامل‌گرایی هستند که تلاش می‌کنند خداباوری و تکامل را با یکدیگر همراه و همخوان معرفی کنند. جان‌اف.هات - الهی‌دانِ معتقد به تکامل- الهیات را موید و حامی نظریه تکامل می‌داند و با نقد الهیات سنتی، بر این باور است که الهیات باید با علم به روزرسانی شود، چرا که در غیر این صورت حذف خواهد شد. هات برای طرح هماهنگی و ارتباط تنگاتنگِ الهیات و تکامل، نظریه «متافیزیک آینده» را ارائه می‌کند که مطابق آن، تکامل نه تنها مورد تایید الهیات است، بلکه تنها تبیین صحیحی که از تکامل می‌توان ارائه داد، الهیات معطوف به متافیزیک آینده است. این پژوهش به بررسی نقدهای جان‌اف.‌هات به مبانیِ فلسفیِ ملحدان تکامل‌گرا و همچنین متافیزیک پیشنهادی‌اش می‌پردازد. مهمترین نقدهای هات به ملحدین را می توان نقد طبیعت‌گرایی، مونیسم تبیینی و علم باوریِ ملحدین و همچنین نادیده گرفتن جایگاه باور در بنیاد اعتقاداتشان دانست. در مقابل، رویکردهای هات را نیز می توان از زاویه‌ی: ابتنای متافیزیک بر دین، سنگ اندازی بر سر راه تقلیل گرایی، پذیرش بی قید و شرط قاعده‌ی تیغ اوکام، تاویلگرایی و خداشناسیِ معیوب و ناامیدکننده‌، مورد انتقاد اساسی قرار داد.

john f. haught criticisms on the philosophical foundations of the new atheists

among the various confrontations with the theory of evolution, there are evolutionist theologians who try to introduce theism and evolution together. john f. haught -the theologian who believes in evolution- considers theology to be a supporter of the theory of evolution and by criticizing traditional theology, he believes that theology must be updated with science, because otherwise it will be eliminated. in order to plan the coordination and close connection between theology and evolution, haught presents the theory of &metaphysics of the future &, according to which evolution is not only approved by theology, but the only correct explanation that can be given from evolution is the theology oriented to &metaphysics of the future&. this research examines john f. haught’s criticisms of the philosophical foundations of evolutionist atheists as well as his proposed metaphysics. haught’s most important criticisms of atheists can be seen as criticism of their naturalism, explanatory monism, and scientism, and as well as ignoring the place of &belief& in the foundation of their beliefs. on the other hand, haught’s approaches can also be fundamentally criticized from the point of view of metaphysics on religion, stonewalling on the path of reductionism, unconditional acceptance of occam’s razor rule, hermeneuticism and flawed and disappointing theology.