زوایه دید زمانی در داستان‏های قرآن و عهد عتیق (مطالعه ‏موردی داستان حضرت ابراهیم و لوط (ع) )‏

زاویه دید زمانی، به بررسی زمان در روایت را بحث و در آن از سه جنبه اصلی ترتیب، دیرش و بسامد مطرح ‏می‏ ‏شود که باید آنها را در کل متن و نه دریک جمله بررسی کرد؛ این نوشتار به صورت توصیفی و تحلیلی به بررسی ‏‏زاویه دید زمانی در داستان حضرت ابراهیم و لوط در دو کتاب مقدس قرآن کریم و عهد عتیق پرداخته است، ‏نتایج ‏بدست آمده نشان می‏ دهد که اندیشه کلی حاکم بر دو کتاب بر زوایه دید زمانی تاثیر مستقیم داشته است؛ ‏ترتیب در ‏داستان عهد عتیق بارزتر از قرآن کریم می ‏باشد و زمان قرائت با زمان روایت نسبت هماهنگ‏تری در قران ‏کریم بر ‏عهد عتیق دارد و نیز بسامد در قرآن کریم مکرر و در عهد عتیق در اغلب از نوع مفرد است، این موارد از ‏ایدئولوژی ‏قرآن که هدایتی و تربیتی است و در عهد قدیم تاریخی است، را نشات گرفته و به صورت کلی سعی در بیان آن را ‏دارد.‏

Temporal point of view in the stories of the Qur’an and the Old ‎Testament (a case study of the story of Abraham and Lot‏(‏

Temporal point of view examines time in the narrative and the three ‎main aspects of order, duration and frequency are discussed in it, which ‎should be examined in the whole text and not in one sentence. This article ‎descriptively and analytically examines the temporal point of view in the ‎story of Abraham 7 as the ancestor of the monotheistic religions and Lot 7 ‎as his cousin and that the story is intertwined in the two holy books of the ‎Holy Quran and the Old Testament. The results show that the general ‎ideology that dominates both of these books has a direct effect on their ‎temporal point of view. The order in the story of the Old Testament is ‎more prominent than the Holy Quran and the time of recitation is more in ‎harmony with the time of narration in the Holy Quran than the Old ‎Testament. Also, the frequency is repetitive in the Holy Quran whereas in ‎the Old Testament it is often singular. These cases originate from the ‎ideology of the Quran, which is directional and educational, while the ‎Old Testament is historical, and tries to express it in general‏.‏