مکملیت کوانتومی و تاثیر آن در الهیات

در این مقاله، با تایید تاثیرگذاری و تاثیرپذیری الهیات و فیزیک از یکدیگر، نشان داده می‌شود که چگونه برآمدن فیزیک کوانتومی در ابتدای قرن بیستم، همگام با تغییر دادنبنیان‌های فیزیک کلاسیک، مباحث جدیدی در حوزه‌ی الهیات را پدید آورد. برای این منظور،نخست توضیحی از «مکملیت» که یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای بور در تبیین پدیده‌های‌کوانتومی است، به دست داده می‌شود و سپس از چگونگی مدخلیت آن در مباحث الهیاتی سخن به میان می‌آید. بدین ترتیب، روشن می‌شود که از یک سو «مکملیت»، در توضیح رابطه‌ی میان علم و الهیات و تفکیک نظرگاه‌های مختلف آنها بر پژوهشگرانی مانند مک‌کی موثر بوده است و از سوی دیگر خود وام‌دار آموزه‌های الهیاتی کیرکگارد بوده است. در ادامه‌ی این مقاله، نشان داده می‌شود که صرف‌نظر از پذیرش یا نفی کاربرد «مکملیت» در الهیات، آنگونه که در فیزیک به کار می‌رود، می‌توان از مدخلیت چنین آموزه‌ای در غنا بخشیدن به سطوح مختلف تبیینی آموزه‌های الهیاتی درتوصیف حقایق دینی سخن گفت.

Quantum Complementarity and its Effect in Theology

In the paper, the interaction between physics and theology is confirmed and it is shown that rise of Quantum physics in early of twentieth century caused not only changes in bases of classical physics, but also new subjects in domain of theology. For this purpose, an explanation of complementarity which is one of the most important Bohr’s achievements in elucidating of Quantum phenomena is given, and then the effect of complementarity in advent of theology discourse is represented. Therefore, it is cleared that complementarity had been effective on Mackay in explicating the relation between science and theology and his view about distinguish among various standpoints. On the other hand, the Bohr’s complementarity is indebted to Kierkegaard’s teaching about faith and it’s contradiction to objectivity. Finally, apart form confirming or denying of complementarity usage in theology subjects like it’s usage in physics, it is claimed that complementarity can deepen the various levels of theology doctrines which describe the religious truths.