بررسی تعامل و مولفه‌های آن در روابط امام خمینی+ و جنبش‌های دانشجویی خارج از کشور بین سال‌های 1342 تا 1357

اعزام دانشجویان ایرانی به خارج از کشور موجب تحول در جهان‌بینی انسان ایرانی گردید. نشانه‌های این تحول پس از انقلاب مشروطه، تشکیل نخستین گروه‌های اپوزیسیون دانشجویی خارج از کشور در زمان رضاشاه بود. این حرکت‌های سیاسی که در دهه 20 و 30 ادامه یافت، متاثر از جریان‌های سیاسی درون کشور بود. در دهه 40 تحولات سیاسی شتاب بیشتری یافت و با سرکوب قیام 15 خرداد 1342 و تبعید امام به خارج از کشور، دانشجویان با تاسیس تشکل‌هایی طی سال‌های دهه 40 و 50 با ایشان ارتباط برقرار کرده و خواهان روابط متقابل جهت مبارزه با استبداد و استعمار شدند. ایشان با استقبال از فعالیت‌های دانشجویان، آنان را تشویق و نسبت به آینده کشور امیدوار کرد. در مقاله حاضر تلاش می‌شود علل و مولفه‌های تعامل میان امام و جنبش‌های دانشجویی خارج از کشور بین سال‌های 1357 ـ 1342 بررسی شود.