موقعیت اجتماعی واقفان در عصر صفویه به استناد وقف‌نامه‌ها

براساس آثار مکتوب باقی‌مانده از دوران صفویه، بی‌گمان وقف یکی از شکوفاترین دوران خود را در این زمان داشته است. شاهان صفویه از پیشقدمان وقف‌های بزرگ، به‌حساب می‌آیند و به‌تبع بسیاری از حاکمان مناطق، درباریان و افراد خیرخواه نیز املاک و اموال فراوانی را در سرتاسر مملکت وقف کردند. با توجه به گستردگی و پراکندگی پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه وقف در دوره صفویه، در این مقاله سعی شده براساس وقف‌نامه‌های منتشر شده (اصل وقف‌نامه یا رونوشت آن و برخی اسناد مرتبط به وقف)، و با استفاده از منابع دیجیتال، با تاکید بر برخی از وقف‌نامه‌های مشهد (آستان قدس رضوی)، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین مراکز مذهبی مورد توجه واقفان، و اردبیل (بقعه شیخ صفی‌الدین) با پیشینه غنی از وقفیات خانقاهی، موقعیت و طبقات اجتماعی واقفان در آن زمان مورد بررسی قرار گیرد.