مواجهات آفاقیان شیعی و دکنی‌ها و تاثیر سیاسی و اجتماعی آن در دولت عادل شاهیان

آفاقیان گروهی از نیروهای خارجی به‌ویژه نیروهای شیعه مهاجرایرانی و فارسی‌زبان در جنوب هند (دکن) بودند. این نیروهای مهاجر به‌عنوان قدرتمندترین گروه در برابر نیروهای بومی دکن به‌ویژه در دوره حاکمیت عادل شاهیان (1097 – 895 ق/ 1686 – 1489 م) دارای موقعیت سیاسی و اجتماعی تاثیرگذاری بودند. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی و برپایه مطالعات منابع کتابخانه‌ای درجه اول تاریخی درصدد پاسخگویی به این سوال است که رویارویی گروه‌های آفاقی در مواجهه با گروه‌های دکنی چه تاثیری در اوضاع سیاسی و اجتماعی مناطق تحت حاکمیت دولت عادل شاهیان داشته است؟ هم چنین دلایل حمایت حکام عادل شاهی از آفاقیان چه بوده است؟ دست آورد پژوهش حاکی از آن است که در دوران عادل شاهیان تقابل بر سر قدرت بین آفاقیان شیعه و دکنی ها به ویژه در دوران حکام سنی مذهب عادل شاهی وجود داشته است. دکنی ها در دوران سلطنت حکام شیعه از درگیری شدید با آفاقیان که مورد توجه این حکام بودند خودداری کردند؛ اما با آغاز سلطنت حکام سنی مذهب؛ دکنی ها با جلب نظر آنان فشار بر آفاقیان را افزایش داده؛ به گونه ای که آفاقیان گاهی در برابر گروه های دکنی تاب مقاومت نیاورده و مهاجرت به دربار دیگر دولت های شیعه دکن را برمی‌گزیدند.