تحلیل واقع‌گرایانه سیاست خارجی شاه‌عباس اول در قبال قدرت‌های بزرگ

سیاست خارجی ایران در دوره صفویه عرصه قدرت‌نمایی، جایگاه و شان شاهان بوده است. تعریف سیاست، منفعت، هویت و مذهب در این دوره تابعی از قرائت و تفاسیر شاه از این مفاهیم بوده است. بررسی اقدامات شاه‌عباس اول نشان می‌دهد عمل‌گرایی، واقع‌گرایی، ایجاد ائتلاف و اتحادهای موقت و بی‌اعتمادی به قدرت‌های بزرگ از عناصر برجسته هویت سیاسی شاه‌عباس بوده که روابط و سیاست خارجی ایران را در این دوره تحت‌تاثیر قرار داده است. روش این پژوهش تاریخی، اسنادی، توصیفی و تحلیلی و روش جمع‌آوری داده‌ها کتابخانه‌ای می‌باشد. سوال این پژوهش عبارتست از آنکه جهت‌گیری سیاست خارجی شاه‌عباس در قبال قدرت‌های بزرگ متاثر از چه مولفه‌هایی بوده است؟ فرضیه این پژوهش عبارتست از آنکه جهت‌گیری سیاست خارجی شاه‌عباس در قبال قدرت‌های بزرگ متاثر از روحیه عمل‌گرایانه و واقع‌گرایانه شاه‌عباس، الزامات و قواعد ناشی از قدرت و معادلات سیاسی و ایدئولوژی شیعی بوده است.