نقد شبهه قرآنی پیمان‌شکنی پیامبر’ در جنگ با یهود بنی قینقاع (با تاکید بر فرهنگ تقبیح نقض معاهده در قرآن)

آیه 58 سوره مبارکه انفال یکی از مصادیق تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی و بیانگر چگونگی تعامل پیامبر با پیمان شکنان یهود است. برخی با استناد به آیه یاد شده و گزارش های تاریخی به طرح شبهه قرآنی »جواز نقض معاهده در صورت ترس از خیانت کفار « پرداخته اند. در مقاله حاضر تلاش شده با بررسی توصیفی و تحلیلی مستندات شبهه یاد شده، به آن پاسخ داده شود. حاصل پژوهش، نشان می دهد که شبهه یاد شده مخالف متن قرآن، روایات و تاریخ است و آیه 58 سوره انفال دلالتی بر نقض معاهده بر اساس ترس و ظن ندارد و معیار نقض معاهده در آن، »نقض پیش دستانه « بر اساس علم به توطئه کافران یهود بوده است. هدف از نقض پیش دستانه در آیه 58 سوره انفال به قرینه سیاق، جلوگیری از تسلط کفار بر حکومت اسلامی است؛ از این رو، در مواردی که ملاک یاد شده وجود ندارد، معیار نقض معاهده در قرآن، »نقض پیشین « است.

The Critic of the Qur'anic Doubt about the Prophet's (PBUH) breach of treaty with the Jews of Banu Qaynuqa (Emphasizing the Culture of Breach of a Treaty in the Quran)

Verse 58 of Anfal is one example of the history of Islamic culture and civilization and describes how the Prophet (PBUH) interacted with the Jewish breakers of treaty. Some have quoted the verse and historical reports to cast a Qur'anic doubt, Permission to Breach the Treaty in Fear of Betrayal of Infidels . The present paper attempts to answer this doubt by a descriptive and analytical analysis of the documents. The results of the study shows that the aforementioned doubt is contrary to the text of the Qur'an, traditions and history and verse 58 of Anfal has no indication of a breach of the treaty on the basis of fear and suspicion and the criterion of breach of the treaty is preemptive breach based on the knowing of the Jewish infidel conspiracy. The purpose of preemptive breach in verse 58 of Anfal is to prevent the infidels from ruling the Islamic State; hence, in cases where there is no such criterion, the criterion for breach of the treaty in the Qur'an is previous breach .