بررسی ژنهای مقاومت کارباپنماز و اینتگرون در سودوموناس آئروژینوزا جداشده از نمونه های بالینی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش آزمایشگاهی

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا  باکتری مهم ایجادکننده عفونت های بیمارستانی به ویژه در بیماران مبتلا به نقص ایمنی است. درمان عفونت های ناشی از این باکتری، آنتی بیوتیک های متعددی نظیر آمینوگلیکوزیدها، کینولون‌ها و بتالاکتام ها است. اما ظهور مقاومت و شیوع عفونت بیمارستانی سویه های مقاومت بسیارومکررگزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی اینتگرون کلاس i، ii و iii  وژن های کارباپنماز درایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. روش کار: در‎ ‎این‎ ‎مطالعه‎ ‎مقطعی- توصیفی، 100 جدایه بالینی سودوموناس آئروژینوزا از آزمایشگاه مراکز درمانی تهران جمع آوری شد. تمامی ایزوله‌ها با استفاده از تست های فنوتایپی و بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار در ژل و براساس دستورالعمل clsi بر روی محیط مولر هینتون آگار با دیسک آنتی بیوتیک های تجاری انجام شد.آزمایش -pcr جهت تشخیص ژن های مقاومت اینتگرون و کارباپنمازها با استفاده از آغازگرهای اختصاصی انجام گرفت. نتایج: تست حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی سویه‌ها نسبت به آمیکاسین(100%) و ایمی پنم (85%) و کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به جنتامیسین (66%) بود. بیشترین توزیع فراوانی مربوط به ژن inti با 92% و کمترین فراوانی ژن intii به میزان 5% گزارش شد. ژن  kpc در 87% و ژن imp در51% ازنمونه ها ردیابی گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای اینتگرون در ایزوله های مقاوم سودوموناس آئروژینوزا و ارتباط آن با الگوهای مختلف مقاومت دارویی، اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در بیمارستان جهت جلوگیری از انتشار بیشتر آنها ضروری به نظر می‌رسد. اختلاف نتایج بدست آمده از روش  pcrبا نتایج مطالعات سایر محققان در نقاط مختلف دنیا می تولند بدلیل منبع اخذ نمونه باشد، تشخیص سریع سودوموناس آئروژینوزا در نمونه های بالینی برای شروع درمان مهم است. کاربرد روشهای ملکولی برای تشخیص مقاومت به آنتی بیوتیک سودوموناس آئروژینوزا در نمونه های بالینی بیماران توصیه می شود. 

evaluation of carbapenemase and integron resistance genes in pseudomonas aeruginosa isolated from clinical samples and determination of antibiotic resistance pattern by laboratory method

introduction: pseudomonas aeruginosa is one of the most important bacteria causing nosocomial infections, especially in immunocompromised patients. many antibiotics such as aminoglycosides, quinolones, and beta-lactams are used to treat infections caused by this bacterium. but the emergence of hospital resistance and outbreaks of resistance strains have been widely reported. the aim of this study was to evaluate the frequency of class i, ii and iii integrons and carbapenemase genes in clinical isolates of pseudomonas aeruginosa.methods: in this descriptive cross-sectional study, 100 clinical isolates of pseudomonas aeruginosa were collected from tehran health centers. all isolates were confirmed by phenotypic and biochemical tests. antibiotic susceptibility testing was performed by gel diffusion method, based on clsi procedure, and on commercial müller hinton agar medium with commercial antibiotics.results: the results of antibiotic susceptibility test showed that the highest antibiotic resistance was obtained against amikacin (100%) and imipenem (85%) and the least antibiotic resistance to gentamycin (66%). the highest frequency distribution was related to inti gene with 92% and the lowest frequency of intii gene with 5%. kpc gene was detected in 87% and imp gene in 51% of samples.conclusion: due to the high prevalence of integron in pseudomonas aeruginosa resistant isolates and its association with different patterns of drug resistance, appropriate strategies for infection control and treatment in the studied hospitals are necessary to prevent further spread of these isolates. the pcr method in this study, with the results of other researchers in different parts of the world, may be due to the source of the sample. rapid detection of pseudomonas aeruginosa in clinical specimens is important for initiating treatment. the use of molecular methods to detect antibiotic resistance of pseudomonas aeruginosa in clinical samples of patients is very important.