تعیین الگوی همراهی بیماری های خودایمنی در کودکان مبتلا به خودایمنی متعدد

زمینه و اهداف: بیماری های خودایمن، اختلالات مزمنی هستند که در اثر نقص تولرانس ایمونولوژیک نسبت به آنتی ژن های خودی ایجاد می‌شوند. بیماری های خودایمن برخلاف تصور نادر نیستند و در جوامع گوناگون الگوهای مختلفی را نشان می‌دهند. در مطالعه حاضر، به بررسی شیوع بیماری های خودایمن در بیماران ایرانی مبتلا به بیماری های غدد و متابولیسم و همچنین الگوی هم زمانی انواع خودایمنی‌ها در این بیماران پرداختیم.مواد و روش‌ها: بطور کلی تعداد 45 کودک مبتلا به خودایمنی متعدد شناسایی شدند و اطلاعات دموگرافیک و بالینی آن‌ها وارد پرسشنامه شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار spss انجام شد و p value کمتر از 0.05معیار معناداری در نظر گرفته شد.یافته ها: جنسیت بیماران متشکل از 15 (%33.3) بیمار مذکر و 30 (%66.7) بیمار مونث بود. بیشتر بیماران قومیت فارس (% 51.2) و آذری (39%) داشتند و مابقی، بیماران کرد (%7.3) و بلوچ (%2.4) بودند. میانه (iqr) سن زمان مطالعه 12 (148) سال بود. میانه (iqr) سن شروع اولین بیماری خودایمن در میان بیماران 6 (3.93) سال بود. بیشتر بیماران (5%/58) متولد از والدین غیرمنسوب بودند و سابقه خانوادگی بیماری خودایمن در 23 (%54.8) بیمار وجود داشت. 38 بیمار (%84.4) دارای دو خودایمنی بودند، 5 (%11.1) بیمار دارای سه بیماری خودایمن و 1 (%2.2) بیمار دارای چهار بیماری خودایمن با تشخیص قطعی بودند. شایع ترین بیماری های خودایمن در بین تمامی بیماران به ترتیب دیابت نوع یک در 39 بیمار (%86.7)، سلیاک در 29 بیمار (%64.4) و تیروئیدیت خودایمن در 20 بیمار (%44.4) بود. بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%55.6) و سپس بین دیابت نوع یک و تیروئیدیت خودایمن در 15 بیمار (%33.3) و بین سلیاک و تیروئیدیت خودایمن در 7 بیمار (%15.6) مشاهده شد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شایع ترین بیماری خودایمن در بین تمامی بیماران، دیابت نوع یک در 39 بیمار (%86.7) بود و بیشترین هم پوشانی بین بیماری های خودایمن بین دیابت نوع یک و سلیاک در 25 بیمار (%55.6) مشاهده شد. این یافته می‌تواند به اهمیت فالوآپ بیماران مبتلا به دیابت نوع یک از نظر بیماری سلیاک دلالت کند که منجر به تشخیص سریعتر و جلوگیری از عوارض بلندمدت می‌شود.

Determining the Pattern of Autoimmune Disorders in Children with Polyautoimmunity

Background: Autoimmune diseases (ADs) are chronic conditions characterized by the loss of immunological tolerance to selfantigens. ADs are not rare and show variable patterns in different countries. In this study, we aim to investigate the prevalence of autoimmune disorders and pattern of polyautoimmunity among Iranian children with endocrinopathy.Methods: Overall 45 patients with earlyonset multiple autoimmune disorders were enrolled in the study and data was collected via a questionnaire. All statistical analyses were performed using SPSS software (v. 26.0, Chicago, IL). The statistical significance level was set at P < 0/05.Results: Fortyfive patients (15 [33/3%] male and 30 [66/7%] female) with earlyonset polyautoimmunity were included in the study. The most prevalent ethnic groups were Persians (51/2%) and Azeris (39/0%). The median age at the time of evaluation and the onset of autoimmune symptoms were 12.0 and 6.0 years, respectively. Most patients (58/5%) were born to nonconsanguineous parents. In 23 (54/8%) patients a positive family history of autoimmune disorder was reported. The autoimmune disorders mostly included insulindependent diabetes mellitus (IDDM) in 39 (86/7%) patients, celiac disease in 29 (64/4%) patients, and autoimmune thyroiditis in 20 (44/4%) patients. The most frequent overlap in autoimmune disorders was present between IDDM and celiac (n=25, 55/6%) and then IDDM and autoimmune thyroiditis (n=15, 33/3%). Conclusion:In the current study, the most common autoimmune disorder was IDDM, which was mostly in overlap with celiac disease. This finding further highlights the importance of precise follow up of IDDM patients for celiac disease which can lead to earlier diagnosis and positively impact the evolution of complications.