مدل تبیینی رشد پس از آسیب بر اساس رویکرد درمانی پذیرش و تعهد: نقش واسطه‌ای تاب‌آوری و سازگاری

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه ساختاری رشد پس از آسیب، تاب‌آوری، سازگاری، انعطاف‌پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان در یک مدل علّی انجام شد. مواد و روش‌ها: برای انجام این پژوهش 304 نفر از بیماران مبتلابه سرطان استان البرز با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شش مقیاس معتبر شامل: مقیاس رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون، مقیاس تاب‌آوری کانردیویدسون، مقیاس سازگاری با سرطان مینی‌مک، مقیاس کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سرطان و مقیاس انعطاف‌پذیری و انعطاف‌ناپذیری روان‌شناختی، جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که مدل با داده‌های این پژوهش، برازش مناسبی دارد ( 76/7= chi;2، 94/0 gfi=، 99/0 cfi= و 073/0rmsea= ) و رشد پس از آسیب، کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سرطان را به صورت مستقیم پیش‌بینی نمود (اثر کل: 50/0) همچنین انعطاف‌پذیری روان‌شناختی هم به صورت مستقیم (اثر مستقیم 58/0) هم غیرمستقیم (اثر غیرمستقیم 16/0) از طریق تاب‌آوری و سازگاری، رشد پس از آسیب را پیش‌بینی نمود، نتایج این پژوهش نتایج نشان‌دهنده آن است انعطاف‌پذیری روان‌شناختی نقش معناداری در تبیین واریانس رشد پس از آسیب دارد و رشد پس از آسیب نقش معناداری در تبیین واریانس کیفیت زندگی دارد (01/0> p).نتیجه‌گیری: انعطاف‌پذیری روان‌شناختی علاوه بر اینکه می‌تواند تاثیر مثبتی بر رشد پس ازآسیب داشته باشد، سازگاری را نیز افزایش می‌دهد و خود رشد پس از آسیب و سازگاری نیز می‌توانند کیفیت زندگی بیماران مبتلابه سرطان را افزایش دهند؛ بنابراین رویکرد درمان میتنی بر تهعد و پذیرش که باعث افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی می‌شود می‌تواند ضمن افزایش رشد پس از آسیب و سازگاری در بیماران مبتلابه سرطان، کیفیت زندگی آنها را نیز افزایش دهد.

Modeling of Post Traumatic Growth Based on Acceptance and Commitment Therapy: Mediating Role of Resilience and Adjustment

Background and Aims:The purpose of this research was to investigate the structural relationship between posttraumatic growth, resilience, adjustment, psychological flexibility and quality of life in patients with cancer in a causal model.Method: 350 cancer patients from Alborz province were selected based on study inclusion criteria. Data were collected using Tedeschi and Calhoun PTG scales, ConnerDodson #39;s Resilience Scale, MiniMc Cancer Adjustment Scale, Functional Assessment of Cancer Therapy General (FACTG) Scale, and psychological flexibility and psychological Inflexibility Scale.Results: Data analysis using path analysis method indicated that the proposed model is wellfitted with data. Based on the findings, PTG predicted the quality of life in patients with cancer. Also, psychological flexibility also directly predicted PTG through resiliency and adjustment. Furthermore, adjustment predicted patients #39; quality of life both directly and indirectly through posttraumatic growth. In this regard, the direct path of resilience to adjustment, and adjustment to PTG was statistically significant. The results of this study indicate that psychological flexibility predicts PTG not only directly but also indirectly through resilience and adjustment, while PTG itself can predict the quality of life in patients with cancer. Resilience can indirectly improve PTG in patients with cancer through adjustment.Conclusion: This study was the first structural equation modeling of Post Traumatic Growth based on Psychological flexibilityThe model showed that in addition positive effect of psychological flexibility on post traumatic growth, it can improve adjustment in cancer patients and both of them can improve quality of life in them. So, the Acceptance and Commitment Therapy (ACT), that improve Psychological flexibility can use for improvingthe Post Traumatic Growth, adjustment and quality of life in cancer patients and can provide a supportive care for them.