بررسی تاثیر به کارگیری همکار آموزش بالینی بر توسعه مهارت‌های بالینی دانشجویان پرستاری: یک اقدام پژوهی مقدماتی

مقدمه: تجارب و مطالعات بسیاری در داخل و خارج از کشور حاکی از عدم برخورداری پرستاران تازه فارغ التحصیل از آمادگی لازم برای ورود به محیط کار می‌باشند و این موضوع با خطاها و آسیب‌هایی که ایجاد می‌کند، می‌تواند مشکلات فراوان و پیامدهای نامطلوبی برای بیماران به همراه داشته باشد. تاثیر بکارگیری پرستاران مجرب بالین تحت عنوان همکار آموزش بالینی به عنوان یکی از راهکارهای بهبود مهارت‌های بالینی دانشجویان پرستاری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. روش: مطالعه حاضر به روش اقدام پژوهی عملی و به صورت مقدماتی و تک مرحله ای انجام شد. کلیه دانشجویان پرستاری نیم سال آخر (42 نفر) و 20 نفر از پرستاران با تجربه بخش‌های عمومی مرکز آموزشی درمانی مدنی به عنوان همکار آموزش بالینی، نمونه‌های این پژوهش را تشکیل دادند. ارتباط روزانه و جلسات ماهانه برای برنامه ریزی و مدیریت از آبان 1394 تا تیر 1395 برگزار شد. بسیج امکانات برای اقدام عملی طرح صورت گرفت. پس از اجرای برنامه، داده‌ها در دو بخش کمی(برگزاری آزمون آسکی رضایت سنجی از دانشجویان) و کیفی(تبیین تجارب دانشجویان و همکاران آموزش بالینی) جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌های کیفی با نرم افزار maxqda انجام شد و داده‌های کمی با نرم افزار spss صورت گرفت.یافته‌ها: ویژگی‌های معلم بالینی، ساختار بالینی، ارتباط دانشکده و بالین از طبقات ظهور یافته در بخش کیفی این مطالعه بود. در بخش آسکی، بیشترین امتیازها مربوط به ایستگاه درمان وریدی و احیای قلبی ریوی گزارش شد، به گونه ای که بیش از 55 درصد دانشجویان در طیف عالی و خوب قرار گرفتند. کمترین نمرات در ایستگاه اخذ شرح حال و تشخیص پرستاری گزارش گردید. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه به عنوان مرحله مقدماتی یک مطالعه اقدام پژوهی، زمینه بسیار مناسبی برای برطرف نمودن مشکلات موجود و اصلاح فرایندهای حال حاضر فراهم می‌کند.

The Investigation of Effect of Preceptorship Program on Promoting Practical Skills of Nursing Students in Alborz University of Medical Sciences: An Action Rresearch Study

Background: There are strong evidences that shows newly nurses are not ready to enter the workplace.This issue may cause errors and the damages that can lead to many problems and adverse outcomes for patients. The preceptorship model for improving nursing education via action research approach is assessed in the study.Methods: This study was conducted by action research method. Daily communications and monthly joint meetings were held from November 2015 to July 2016 for planning and management. Data were gathered via observation. The participants were 42 senior nursing students and 20 expert nurses. Both group participated in training sessions. In qualitative phase of study indepth interview was conducted with 20 people including 15 students, 4 nurses and 1 nursing manager. In the quantitative phase all of the 42 students participated and their performance was assessed by OSCE. Also students rsquo; satisfaction was examined by questionnaire. Three actions were developed and implemented. Qualitative data analysis was done by MAXQUDA software and SPSS was used for quantitative data analysis. Results: Preceptors rsquo; characteristics, clinical structure, communication between faculty and clinical environment were emerged from qualitative analysis.The most scores obtained from intravenous therapy and cardiopulmonary resuscitation stations, so that more than 55 percent of students were on the whole excellent and good. The lowest scores were reported in the history and nursing diagnoses and performances of 30 percent of the students were good, 42 percent 28 percent were moderate and poor respectively.Conclusion: Our finding as a preliminary action research study are valubale implications to address challenges and also barriers to implement the preceptorship model in clinical education .