شدت بیماری‌زایی جدایه‌های ایرانی rhizoctonia solani در سیب‌زمینی رقم بورن

مقدمه: kuhn rhizoctonia solani یک قارچ خاک زاد عامل پوسیدگی ریشه سیب‌زمینی است که هرساله خسارت زیادی به محصول سیب‌زمینی در منطقه های مختلف ایران وارد می‌سازد. هدف از این پژوهش بررسی بیماری‌زایی جدایه‌های مختلف این قارچ از منطقه های مختلف سیب‌زمینی کاری ایران روی رقم بورن بود. مواد و روش‌ها: شدت بیماری‌زایی 70 جدایه r. solani جدا شده از منطقه های مهم کشت سیب‌زمینی در ایران شامل استان‌های اردبیل، اصفهان، فارس، کردستان، کرمان، لرستان و همدان بر روی رقم سیب‌زمینی بورن در شرایط گلخانه‌ای و در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی گردید. یافته‌ها: تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که بیماری‌زایی جدایه‌ها از تنوع بالائی برخوردار بوده و جدایه‌ها از نظر شدت بیماریزایی در در سطح یک درصد اختلاف معنی داری داشته و در گروه‌های مختلف قرار دارند. نتیجه‌گیری: جدایه‌های اردبیل1، اردبیل5، اصفهان14، فارس26، فارس29، کردستان34، کردستان39، کردستان40، کرمان47 و همدان66 بالاترین و جدایه‌های فارس21، اصفهان20، همدان65 و اصفهان18 پایین‌ترین شدت بیماری‌زایی را نشان دادند.

Pathogenicity severity of Iranian isolates of Rhizoctonia solani in Burren potato cultivar

Forghani D, Bazgir E, Nasr Esfahani M, Darvishnia M (2020) Pathogenicity severity of Iranian isolates of Rhizoctonia solani in Burren potato cultivar. Plant Pathology Science 9(2):6372. DOI: 10.2982/PPS.9.2.63. Introduction: Rhizoctonia solani K uuml;hn is a soil borne fungus that causes stem canker and black scurf and severely damages crop in various potato growing areas in Iran. The aim of this study was to investigate the pathogenicity of various fungal isolates from different potato growing areas in Iran on the Burren cultivar. Material and Methods: In this study, The pathogenicity of 70 isolates of Rhizoctonia solani from major potato growing areas in Iran including the provinces of Ardabil, Isfahan, Fars, Kurdistan, Kerman, Lorestan and Hamedan was investigated on the potato cultivar lsquo;Burren rsquo; in completely randomized design experiment under greenhouse conditions. Results: The analysis of variance showed that the pathogenicity of the isolates was very different at probability level of 1% is significant, and therefore they were divided into different groups. Conclusions: The isolates of Ardabil1, Ardabil5, Isfahan14, Fars26, Fars29, Kurdistan34, Kurdistan39, Kurdistan40, Kerman47 and Hamedan66 had the highest pathogenicity, while the isolates Fars21, Isfahan20, Hamedan65 and Isfahan18 showed the lowest pathogenicity, respectively.