تبیین چرخه‌ی الگوی توسعه‌ی گردشگری سلامت در مناطق روستایی ایران (با تاکید بر چشمه های آبگرم)

امروزه به گردشگری سلامت به‌ویژه گردشگری آبگرم توجه شایانی می شود که بنیاد این نوع گردشگری، شرایط طبیعی است. ایران با برخورداری از چشمه های متعدد آبگرم، پتانسیل خوبی دارد. بسیاری از این چشمه ها در مناطق روستایی واقع‌شده‌اند که نیازمند برنامه ریزی راهبردی فضایی برای بهره برداری مناسب هستند؛ بنابراین، ابتدا نیازمند شناخت الگوی توسعه هستیم. در این مقاله با بهره گیری از چرخه‌ی حیات باتلر، ابتدا، الگوی توسعه‌ی گردشگری سلامت در چهار مرحله‌ی اکتشاف، درگیری، توسعه و تثبیت تبیین شد. سپس شاخص های امکانات فیزیکی، تسهیلات عمومی، خدمات درمانی، نیروی انسانی و محل استقرار محوطه‌های آبگرم طراحی و با کمک کارشناسان سلامت هر منطقه میزان اهمیت آن‌ها ارزیابی شد. برای واکاوی چشمه های آبگرم، ابتدا کشور به 8 منطقه‌ی جغرافیای تقسیم و از 66 چشمه‌ی آبگرم شناسایی‌شده در روستاهای سراسر کشور، 16 دهنه با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و داده ها به روش پیمایشی گردآوری شدند. یافته ها نشان داد که 40 درصد از چشمه های مورد مطالعه در مرحله‌ی اکتشاف قرار دارند و تاکنون سرمایه گذاری خاصی روی آن‌ها صورت نگرفته است و عمده‌ی این چشمه ها در جنوب شرق کشور واقع شده است.