ارائه الگوی توسعه کارآفرینی گردشگری روستایی در استان فارس با استفاده از روش فراترکیب

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی است، از نظر ماهیت آمیخته، روش گردآوری داده‌ها توصیفی – پیمایشی و از نظر افق زمانی مقطعی است. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی با روش گلوله برفی 22 نفر از خبرگان کارآفرین و مدیران در زمینه ی گردشگری روستایی می باشد و در بخش کمی، اشخاصی می باشند که در حیطه ی گردشگری روستایی فعالیت می کنند و 110 نفر برآورد شدند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با استفاده از جدول مورگان 85 نفر مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از روش تحقیق فراترکیب برای استخراج و شناسایی عوامل استفاده شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده، از نرم‌افزار spss استفاده‌شده است. یافته های تحقیق نشان داد که در نهایت 11 عامل، 35 مفهوم و 88 شاخص مورد تایید قرار گرفتند. بر پایه مدل طراحی شده عوامل به ترتیب اولویت از عامل صنعتی که در پایین ترین سطح می باشد و بعد از آن عامل سیاسی و قانونی ، عامل نهادی و سازمانی، عامل اقتصادی، عامل زیرساختی، عامل مدیریتی، عامل شخصیتی کارآفرینان، عامل اجتماعی، عامل امنیتی، عامل زیست محیطی و در نهایت عامل فرهنگی که در بالاترین سطح قرار دارد.

Presenting the Model of Rural Tourism Entrepreneurship Development in Fars Province Using the Meta-Synthesis Method

The purpose of this study is practical, mixed in nature, descriptivesurvey and crosssectional. The statistical population of the study was 22 entrepreneurs and managers in the field of qualitative snowmaking in rural tourism. Stratified random sampling was performed using Morgan table of 85 subjects. In this study, a crosslinked research method was used to extract and identify factors. A researchermade questionnaire was used for data collection. To evaluate the validity, the face validity method was used by professors and the kappa method was used to measure the reliability of the classification. Spss software was used to analyze the collected data. The findings showed that 11 factors, 35 concepts and 88 indicators were finally approved. According to the designed model, the factors are in the order of priority, the industrial factor at the lowest level followed by the political and legal factor, the institutional factor, the economic factor, the infrastructure factor, the management factor, the entrepreneurial personality factor, the social factor, the factor. Security, environmental factor and ultimately cultural factor at the highest level.