گفتمان ژئوپلتیکی ترکیه در فضاهای تجزیه ‌شدۀ خاورمیانه

در اختیار گرفتن فضا به عنوان یک دارایی استراتژیک، اولویت سیاستگذاری جغرافیایی کشورهاست. فضاهای تجزیه شدۀ خاورمیانه که به دنبال خلا قدرت کشورهای شکننده مانند عراق و سوریه در خاورمیانه صورت گرفته، محلی از تعارض و منازعه را بین سوژه های جدید و ساختارهای ژئوپلیتیکی مسلط در خاورمیانه به وجود آورده است. این فضاها از سال 2014 میلادی و پس از حوادث عراق و سوریه و به طور عمده در منطقۀ بین النهرین رخ داده است. در فضای آنارشیک خاورمیانه، ترکیه با استفاده از گفتمان های سرزمینی و کارگزاری گروه های اسلام گرا، درصدد عملیاتی کردن نوستالژی سرزمینی خود است. از سوی دیگر، ترکیه به علت سندروم امنیتی مرزهای جنوبی، درصدد تعمیق و بسط هژمونی خود در خاورمیانه ای می باشد که ایدئولوژی شیعی و بسط ژئوپلیتیکی کردها، بزرگ ترین مانع بر سر مطامع هژمونیک آن است. بنابراین، گفتمان ژئوپلیتیکی ترک ها در نواحی تلاقی و حفره های تاریک تمدنی، بر لبه ساختارهای ژئوپلیتیکی لرزان قومی شکل گرفته است. این تحقیق با نگاهی تحلیلی - توصیفی و با استعانت از روش گفتمان ژئوپلتیکی ترکیه در فضاهای تجزیه شده خاورمیانه را تحلیل می کند.