تبیین کنش جمعی سلفی‌‌ها در تحولات سیاسی مصر پسامبارک

سلفی‌‌های مصر، قبل از انقلاب، به مشارکت سیاسی اعتقادی نداشتند و آن را حرام می‌‌دانستند؛ اما پس از انقلاب، رویکردشان به مقوله مشارکت سیاسی تغییر کرده و برای نیل به منافع شخصی و گروهی به بسیج منابع روی آورده‌‌اند. ریشه سلفی‌‌گری در مصر به اوایل قرن بیستم بازمی‌‌گردد؛ این جریان تنها پس از انقلاب 25 ژانویه 2011 دست به بسیج نیروها زد و با سازمان‌‌دهی خود و استفاده از فرصت‌‌های به‌‌وجودآمده، در صحنه سیاسی حضوری فعال پیدا کرد. این موضوع باعث بروز کنش‌‌های جمعی سلفی‌‌ها شده است. نوشتار حاضر از منظر جامعه‌شناسی سیاسی و با الهام از نظریه بسیج منابع چارلز تیلی و رهیافت اقدام جمعی وبر و براساس روش توصیفی‌تحلیلی، تلاش می‌‌کند به دو پرسش اصلی پاسخ گوید: ?. دلایل تغییر رویکرد سلفی‌‌ها به مقوله سیاست، پس از انقلاب مصر، چیست؟ ?. کنش‌‌های جمعی سلفی‌‌ها پس از انقلاب چگونه بوده است؟ مهم‌‌ترین یافته تحقیق آن است که تغییر رویکرد ایدیولوژیکی، عامل خارجی (عربستان)، نگرانی از قدرت‌‌یابی سایر بازیگران سیاسی و درنهایت، ازبین‌رفتن فضای سرکوب و حاکم‌شدن تساهل و تسهیل در دوران پسامبارک، باعث کنشگری سیاسی سلفی‌‌ها شد. این کنشگری هرچند گاهی انفعالی و تدافعی بود، گاهی نیز در برخورد با مخالفان حالت تهاجمی به خود گرفت.