سلفی‏‌های لیبی و انقلاب 17 فوریه

تحولات سه سال اخیر خاورمیانه و شمال آفریقا که در تاریخ این منطقه بی‏نظیر بوده، موجب رشد و گسترش گروه‏های سیاسی - اجتماعی فروخفته در دوران دیکتاتوری‏ها شده است. همه این گروه‏ها، حتی آنهایی که همراه با نظام سابق شناخته می‌شوند، تلاش می‏کنند در دوران جدید نقش‏آفرینی کرده و آینده نظام سیاسی کشور خود را در اختیار گیرند. در لیبی نیز طی این مدت، جریان‏های مختلف سیاسی - اجتماعی در تلاش برای به‌دست گرفتن قدرت بوده‏اند و با وجود آنکه دولت موقت تشکیل شده، هم‏چنان رقابت بر سر قدرت ادامه دارد. گروه‏های سلفی موجود در این کشور از جمله گروه‏های فعال در عرصه سیاسی هستند و می‌کوشند با استفاده از عنصر دین و البته با هر ابزاری سرنوشت کشور را به‌دست گیرند. بررسی عملکرد سلفیه در لیبی که سه طیف مدخلی (سنتی) با گرایش وهابی، اخوانی و تکفیری را در بر می‏گیرند، در فضای بعد از انقلاب 17 فوریه و با نگاهی به ریشه‏های این جریانات، موضوع محوری مقاله حاضر است. این بررسی نشان می‌دهد که سلفی‏های مدخلی (سنتی) که در گذشته حامی قذافی بوده‏اند، ضمن اکراه از برگزاری انتخابات، تلاش می‏‏کنند با استفاده ابزاری از سلفیه تکفیری و اقداماتی چون تخریب بارگاه‏های صوفیان بر وضعیت کشور اثرگذاری بکنند؛ اخوانی‏ها بیشتر از دیگران در تکاپوی کسب قدرت هستند؛ و سلفی‏های تکفیری بخشی از جریان ضدامنیتی در لیبی هستند که بیشتر همت خود را مصروف مبارزه دوسویه با اخوان و دولت می‏کنند، ضمن آنکه بخشی از توان خود را برای جنگ به سوریه اعزام کرده‏اند.