نگاهی گفتمانی به اسلام ‏هراسی

اسلام‏هراسی، به‌صورت گفتمانی فراگیر در رابطه میانِ غرب و جهان اسلام، نقش مهمی در شکل‏گیری فرآیندهای مختلفی دارد که از یک مبنا ریشه می‏گیرند و آن ارایه تصویری هراس‏انگیز از اسلام است.ریشه اسلام‏هراسی را می‏توان در نوعِ نگاهِ مسیحیان در جنگ‏های صلیبی به اسلام یافت.اسلام، با تعریفی که از آن صورت گرفت، به بازتعریفی برایِ «دشمن» در سیاست خارجیِ کشورهایِ غربی تبدیل شد و رسانه به عنوان مهم‌ترین ابزار در شکل‌دهی به افکار عمومی در بازتولید معنا و بسط این گفتمان نقش موثری ایفا نمود. از این رو باید اسلام‏هراسی را به‌مثابه گفتمانی فراگیر در ارتباط با سیاست‏های غرب با اسلام دانست. در مقاله حاضر به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که چگونه اسلام‏هراسی توانسته با مکانیزم برجسته سازی و حاشیه رانی به گفتمانی مسلط تبدیل شود؟ در این زمینه فرآیند پیدایش و استقرار اسلام‌هراسی و چگونگی مفصل‌بندی نشانه‌ها را در چارچوب نظریه گفتمان لاکلا و موف بررسی خواهیم نمود. نوآوری در این تحقیق، بررسی نظری و تحلیلی گفتمانی از چگونگی هژمونیک‌ شدن اسلام‌هراسی به واسطه فرایندهای دوگانه برجسته سازی و حاشیه‌رانی است.