چگونگی توسعه در مالزی نوین (با رویکردی بر نظریه دولت توسعه گرای آدریان لفت ویچ)

توسعه یکی از مفاهیم خیلی مهم برای همه کشورها، به ویژه برای کشورهای درحال توسعه و جهان سوم است. کشورهای منطقه جنوب شرقی آسیا، از جمله کشورهایی هستند که توانسته اند تحت عنوان دولت های توسعه گرا، با اتخاذ سیاست های مناسب سیاسی- اقتصادی به توسعه مطلوب و بالایی برسند. کشور مالزی نیز به ویژه از زمان نخست وزیری ماهاتیر محمد توانست به توسعه بالایی دست یابد و تبدیل به مالزی نوین شود و این توسعه همچنان ادامه دارد. سوال پژوهش حاضر این است که چه عوامل و سیاست هایی باعث توسعه سریع کشور مالزی به ویژه از دهه 1980 به بعد شده است؟ یافته های پژوهش حاضر حاکی از این است که کشور مالزی با ایجاد دولت های توسعه گرا و اتخاذ سیاست هایی چون صنعتی شدن، خصوصی سازی، توسعه صادرات، ثبات اقتصادی، سرمایه گذاری خارجی، تاثیرپذیری از الگوی توسعه ژاپن، اقتصاد مبتنی بر دانش، توسعه تکنولوژی ملی، مدیریت و تصمیم گیری های دولت، بالا بردن بهره وری اقتصاد، برنامه ریزی اقتصادی، توسعه ملی فناوری اطلاعات و ارتباطات و ... به توسعه سریع اقتصادی دست یافته و توانسته به سطح توسعه همه جانبه و بالایی برسد و به الگویی برای دیگر کشورهای درحال توسعه جهان سوم تبدیل شود. به نظر می رسد دولت مالزی مهم ترین نقش و جایگاه را در توسعه سیاسی- اقتصادی این کشور دارا بوده است، لذا مالزی نوین، به ویژه مالزی دوران نخست وزیری ماهاتیر محمد، نمونه خوبی از عملکرد مثبت دولت های توسعه گرا را به نمایش گذاشته است. برای پاسخ گویی به پرسش این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته شده است.پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و توسعه ای و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است. یعنی محقق علاوه بر تصویرسازیِ آنچه هست، به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی وضعیت مساله می-پردازد. فنون و تکنیک های جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، با استفاده از روش ترکیبی می‌باشد؛ یعنی از منابع کتابخانه ای، اسناد و مدارک، نشریات، مجلات و مقالات معتبر تخصصی