بیداری اسلامی و جریان‌های اسلام‌گرا؛ (بررسی علل تساهل و خشونت اسلام‌گرایان در دو کشور مصر و لیبی در جریان تحولات سال 2011)

این نوشتار بر اساس کارکردگرایی ساختاری و با تکیه بر نظریه کنش تالکوت پارسونز به عواملی که سبب کنش مسالمت‌آمیز اسلام‌گرایان مصر و کنش خشونت‌بار اسلام‌گرایان لیبی در جریان تحولات سال 2011 م. گردید، پرداخته است. بر اساس نظریه مذکور کارکرد خرده نظام‌های درون هر جامعه عامل عمده تاثیرگذار بر کنش افراد و جریان‌های موجود در آن جامعه بوده است. ما نیز همراه با نظریه پارسونز بر آن هستیم که وجود درگیری و منازعه در هر جامعه اجتناب‌ناپذیر بوده. اما کارکرد صحیح هر یک از خرده نظام‌ها و به ویژه شکل‌گیری جامعه مدنی در هر جامعه سبب کنش‌های مسالمت‌آمیز و عملکرد افراد و گروه‌ها در چارچوب جامعه مدنی و قوانین شده است. بر این اساس، بررسی عملکرد خرده نظام‌های درون هر یک از دو کشور مورد این مطالعه بوده است. فلذا بر اساس کارکرد یا بدکارکرد خرده نظام‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی - اجتماعی و جامعه‌گی هر یک از این دو جامعه، کنش جریان‌های اسلام‌گرا نیز مسالمت‌آمیز یا خشونت‌بار بوده است.