عرصه‌های همکاری- تعارضِ ایران/ ترکیه در آسیای غربی در سایهِ سیاست‌ِ خاورمیانه‌ای روسیه

نوع روابط قدرت در خاورمیانه منوط به فهم روابط بازیگران اصلی است که در جهت ایجاد و کنترل هژمون منطقه‌ای و بین‌المللی در تلاش بوده اند. نوع کنش و سیاست روسیه به‌عنوان موثرترین بازیگر اصلی در مسائل و بحران‌های آسیای غربی به‌ویژه در بحران سوریه و پس‌لرزه‌های آن ضروری و لازم می‌نماید. در این راستا نوع سیاست ورزی روسیه پرسش ساز است. سوال‌های اساسی دراین‌ارتباط این است که: سیاستِ خاورمیانه‌ای روسیه در قبال ایران/ ترکیه به‌عنوان اصلی‌ترین بازیگران منطقه‌ای چگونه است؟ و چگونه پوتین توانسته است ترکیه را در کنار ایران وارد دیپلماسی موازنه‌ای خود نماید؟ پژوهش حاضر این پاسخ را به شکل فرضیه مورد آزمون قرار داده است که پوتین در امتداد نیاز خود در سیاست خاورمیانه‌ای روسیه به ایجاد توازن قوا بین بازیگران اصلیِ منطقه‌ای به‌ویژه بین ایران/ ترکیه با ایجاد همکاری و درعین‌حال اِعمال محدودیت، استقلال عمل استراتژیک ترکیه/ ایران را شکل داده است و آن را با همکاری‌ها و موافقت‌نامه‌های دو و سه‌جانبه متوازن می‌سازد. یافته مقاله نشان می‌دهد اولاً در مسائل آسیای غربی به‌ویژه در حواشیِ بحران سوریه نقش و راهبرد روسیه‌ی پوتین، موثرترین و اساسی‌ترین راهبرد بوده است. ثانیاً در سیاست خاورمیانه‌ای روسیه سیاست توازن قوا در بین بازیگران اصلی منطقه‌ای چشمگیر بوده و کارایی دارد. پژوهش حاضر به شکل کیفی و با روش تبیینی تحلیلی با جمع‌آوری اطلاعات به طریق اِسنادی تحریر شده است. lrm;

Areas of Iran / Turkey Cooperation and Conflict in West Asia in the Shadow of Russia's Middle East Policy

The nature of power relations in the Middle East depends on understanding the relations of the main actors who have sought to establish and control regional and international hegemony. The type of action and policy of Russia as the most effective major player in the issues and crises of West Asia, especially in the Syrian crisis and its aftershocks, is necessary. In this regard, the type of Russian politics is questionable. The key questions in this regard are: What is Russia #39;s Middle East policy towards Iran / Turkey as the main regional actors? And how has Putin been able to bring Turkey into its balanced diplomacy alongside Iran? The present study tests the answer in the form of a hypothesis that Putin, in line with his need for Russian Middle East policy to strike a balance of power between key regional actors, especially Iran / Turkey, by establishing cooperation while restricting the independence of Turkey / Iran strategic action. And balances it with bilateral and trilateral cooperation and agreements. The findings of the article show that, first of all, in the issues of West Asia, especially in the margins of the Syrian crisis, Putin #39;s role and strategy have been the most effective and fundamental strategy. Secondly, in Russia #39;s Middle East policy, the policy of balance of power among the main actors in the region is significant and effective. The present study has been written qualitatively and with an explanatoryanalytical method by collecting information through documents.