منطقه گرایی پارادیپلماتیک با تاکید بر ایران فرهنگی

با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم،یک؛ مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارائه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی،دوم؛ منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارائه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.

Paradiplomatic regionalism with emphasis on cultural Iran

Due to providing the ground for change and various theories in the field of international relations, In this article, with reference to two important points, paradiplomacy in the field of foreign policy and the presentation of the theory of transbordery paradiplomacy, then a new regionalism, the model of paradilomatic regionalism by examining the countries in the field of cultural Iran.In the studies conducted, referring to the existence of existing cultural and identity commonalities, it was confirmed that there are grounds for the formation of paradiplomatic regionalism among the countries in the field of cultural Iran. So the main question of the article is how transbordery paradiplomacy can help regionalism among countries in the field of cultural Iran?Contrary to the hypothesis of the article, it is based on the fact that transbordery paradiplomacy, using the trans nationalization of transnational actors and turning to the new theory of regionalism on the one hand and the existence of different cultural and economic capacities among countries in the field of cultural Iran, It can lead to the presentation of a new model of paradiplomacy regionalism of the countries of cultural Iran.