سیاست پان‌آسیایی ژاپن در قلمرو مسلمانان اوراسیا (1931-1945)

رویارویی با تمدن غرب، آسیاگرایان ژاپنی و ملی‌گرایان مسلمان را یک سده‌ی پیش در جبهه‌‌ای واحد قرار داد. پذیرش ژاپن در جمع قدرت‌های برتر جهان، زمینه‌ساز توسعه‌طلبی این کشور در منطقه اوراسیا به نام ایدئولوژی آسیاگرایی، تحقق آسیای متحد و رهایی مسلمانان از استعمار غرب شد. عدم امکان برقراری روابط رسمی دولت ژاپن با مسلمانان تحت استعمار امپراتوری‌های روسیه و چین، موجب ارتباط‌ غیررسمی و پنهانی با کنش‌گران مسلمان در این منطقه شده‌بود. مساله مهم در این رابطه، چگونگی بسط و گسترش قلمرو نفوذ در پهنه وسیع و ژئوپلتیک اوراسیا بود که صرف اتکاء به نیروی نظامی در برابر این دو قدرت مهم غیرممکن می‌نمود. از این‌رو، این پرسش مهم ایجاد می‌شود که با توجه به محدودیت‌های نظامی ژاپن در دوره مورد اشاره، چگونه این کشور در برابر رقبایی هم‌چون امپراتوری روسیه و چین، دست به گسترش و تثبیت قلمرو نفوذ خود در این بخش از آسیا (به‌ویژه مناطق مسلمان‌نشین) زده‌است؟ در پاسخ، این فرضیه مطرح می‌شود که »ژاپن تلاش کرد تا با اتخاذ سیاست پان‌آسیایی به‌عنوان ایدئولوژی جنگ‌های توسعه‌طلبانه، تشکیل آسیای یک‌پارچه را با تاکید بر اشتراکات هویتی، فرهنگی، زبانی و نژادی عملی سازد و با استفاده از قدرت نرم و فعالیت‌های فرهنگی، از طریق برجسته‌سازی احساسات، عواطف و روایات مشترک و ایجاد هم‌دلی، به‌‌ویژه با مسلمانان این سرزمین، کنترل این قلمرو را به‌دست گیرد و با آگاهی از تمایزات فرهنگی، نژادی و زبانیِ ساکنان این منطقه، با مرزبندی هویتی از مداخله دو قدرتِ همسایه‌ در این قلمرو جلوگیری کند. « برای بررسی این فرضیه تلاش شده‌است تا با به‌کارگیری نظریه سازه‌انگاری که به عناصر معنوی، هنجاری و هویت اجتماعی می‌پردازد، میزان تبیین‌کنندگی چنین فرضیه ای با استفاده از روش تجزیه و تحلیل منابع تاریخی مورد کنکاش قرار گیرد.

Japan's Pan-Asian Policy in Muslim Eurasian Sphere (1931-1945)

The confrontation with Western civilization united Japanese Asianists and Muslim nationalists a century ago. The global recognition of Japan as a great power paved the way for its advancement in the Eurasian region in the name of PanAsianism ideology, the realization of a united Asia, and the liberation of Muslims from Western colonialism. Due to some limitations, Japanese government had to establish informal and secret relations with Muslim nationalist activists of the Russian and Chinese empires rsquo; colonies. By relying solely on military power, the sphere of influence expansion in the vast geopolitical area of ​​Eurasia against these two great powers was impossible.To this end, Japan sought to establish a unified Asia by emphasizing identity, cultural, linguistic, and racial commonalities by adopting a PanAsian policy as the ideology of expansionist wars. In order to establish and expand the sphere of influence in the Eurasian region, the Empire of Japan tried to exert control there by virtue of soft power and cultural activities through highlighting common feelings, emotions and narratives and receiving recognition among the people, especially the Muslims of this region. Perceiving the distinct culture, race and language of the inhabitants of this region, Japanese tried to exclude the two main neighboring powers from interfering in this sphere of influence by identity demarcating. Regarding the hypothesis, the Constructivism theory which deals with spiritual and normative elements was applied to examine the correctness or incorrectness of such a hypothesis.