اهمیت نقش و جایگاه دیپلماسی فرهنگی در بسط روابط ایران و ازبکستان

»دیپلماسی فرهنگی « رویکردی است مبتنی بر نقش و جایگاه عوامل پیوندگر »فرهنگ « در روابط میان کشورها و ملت ها. هدف نهایی این گونه از دیپلماسی در یک فضای صمیمانه، همگرا و بدور از تشنج، ارائه یک تصویر مطلوب از روابط همه جانبه، بر اساس اشتراکات تمدنی فرهنگی و هویتی میان کشورهاست. روابط ایران و ازبکستان با وجود علقه و عقبه های غنی فرهنگی در طول کمتر از سه دهه (از1991م)، همواره دچار ضعف و نوسان بوده است. با مرگ اسلام کریم اف (2 سپتامبر 2016) و روی کار آمدن شوکت میر ضیایف (14 دسامبر 2016)، فصل جدیدی در روابط خارجی ازبکستان با سایر کشورها و از جمله ایران آغاز شد. بر اساس سیاست تداوم و تغییر با کمی انعطاف بیشتر، دولت جدید خواستار تعمیق و گسترش روابط دوستانه با ایران است. در این راستا سوال اصلی مقاله پیشرو این گونه است؛ با عطف به پیشینه تاریخی تمدنی ایران در آسیای مرکزی به طور عام و ازبکستان به طور خاص، ایران و ازبکستان چگونه می توانند روابط همگرا و روبه جلویی داشته باشند؟ از‌آنجایی که ازبکستان (همانند اغلب جمهوری های آسیای مرکز) عقبه تمدنی و فرهنگی ایران به حساب می آید، دو کشور قادرند در چارچوب »دیپلماسی فرهنگی « ، ضمن خنثی کردن زمینه‌های تهدید، روابط همگرا و روبه رشدی را در همه زمینه ها دنبال نمایند. از این حیث در روابط و تعاملات فرهنگی تمدنی ایران و ازبکستان، مولفه‌هایی همچون اسلام به‌عنوان دین مشترک، زبان فارسی، مفاخر مشترک، حضور فرهنگ ایران در ازبکستان، جذابیت‌های میراث تمدنی، تاریخی و طبیعی، توریسم، اقتصاد و... وجود دارد که می‌تواند موجب تقویت روابط دو کشور شود. »دیپلماسی فرهنگی « رویکردی است مبتنی بر نقش و جایگاه عوامل پیوندگر »فرهنگ « در روابط میان کشورها و ملت ها. هدف نهایی این گونه از دیپلماسی در یک فضای صمیمانه، همگرا و بدور از تشنج، ارائه یک تصویر مطلوب از روابط همه جانبه، بر اساس اشتراکات تمدنی فرهنگی و هویتی میان کشورهاست. روابط ایران و ازبکستان با وجود علقه و عقبه های غنی فرهنگی در طول کمتر از سه دهه (از1991م)، همواره دچار ضعف و نوسان بوده است. با مرگ اسلام کریم اف (2 سپتامبر 2016) و روی کار آمدن شوکت میر ضیایف (14 دسامبر 2016)، فصل جدیدی در روابط خارجی ازبکستان با سایر کشورها و از جمله ایران آغاز شد. بر اساس سیاست تداوم و تغییر با کمی انعطاف بیشتر، دولت جدید خواستار تعمیق و گسترش روابط دوستانه با ایران است. در این راستا سوال اصلی مقاله پیشرو این گونه است؛ با عطف به پیشینه تاریخی تمدنی ایران در آسیای مرکزی به طور عام و ازبکستان به طور خاص، ایران و ازبکستان چگونه می توانند روابط همگرا و روبه جلویی داشته باشند؟ از‌آنجایی که ازبکستان (همانند اغلب جمهوری های آسیای مرکز) عقبه تمدنی و فرهنگی ایران به حساب می آید، دو کشور قادرند در چارچوب »دیپلماسی فرهنگی « ، ضمن خنثی کردن زمینه‌های تهدید، روابط همگرا و روبه رشدی را در همه زمینه ها دنبال نمایند. از این حیث در روابط و تعاملات فرهنگی تمدنی ایران و ازبکستان، مولفه‌هایی همچون اسلام به‌عنوان دین مشترک، زبان فارسی، مفاخر مشترک، حضور فرهنگ ایران در ازبکستان، جذابیت‌های میراث تمدنی، تاریخی و طبیعی، توریسم، اقتصاد و... وجود دارد که می‌تواند موجب تقویت روابط دو کشور شود.

The Role and Importance of Cultural Diplomacy in Expanding and Converging Iran-Uzbekistan Relations

Cultural diplomacy is a subject based on the role and emphasis of the culturalcivilization linking factors in relations between countries and nations. The ultimate goal of this method of diplomacy in an intimate framework, Converging and out of tension, Provide a favorable image of allround relationships, Based on commonalities (civilizationcultural traditions) between nationstates. IranUzbekistan relations with rich cultural backgrounds, Despite the continuity and rich cultural backgrounds, for less than three decades (From 1991), Always Weak and it has been fluctuating. Death of Islam Karimov (September 2, 2016) and the coming of Shukat Mirzizov (December 14, 2016), a new chapter in Uzbekistanchr('39')s foreign relations with other countries and also Iran began. Under the continuity and change policy, with a little more flexibility, Mir Ziyayyev calls for the deepening and expansion of relations in all fields with Iran. In this regard, the main question of the leading article is this: by turning to the historicalcivilization background of Iran in Central Asia in general and Uzbekistan in particular, How Can Iran and Uzbekistan Have Convergence Relations? Since Uzbekistan (like most Central Asian republics) is considered to be the Civilization and cultural heritage of Iran, the two countries are able, within the framework of cultural diplomacy , by neutralizing the threats; they will pursue convergent and growing relationships in all fields. Therefore, in the culturalcivilization relations and interactions of Iran and Uzbekistan, Components such as Islam as a common religion, Persian language, common elements, presence of Iranian culture in Uzbekistan, attractions of civilization, historical and natural heritage, tourism, economy and hellip; There can be To strengthen the relations between the two countries.