ارزیابی اجرای دکترین مسئوولیت حمایت در بحران یمن

مقالۀ حاضر درصدد بررسی ارزیابی اجرای دکترین مسئوولیت حمایت در کشور یمن است. دکترین مسئوولیت حمایت در جهت حمایت از ابناء بشری در برابر نقض های عمده حقوق بشری در محیط ملی، شکل گرفته است. به دنبال درخواست دبیرکل سازمان ملل، کمیسیون بین المللی مداخله و حاکمیت کشور در سال 2001 گزارشی را تحت عنوان »مسئوولیت حمایت « ارائه داد. به دنبال بحران هایی که پس از 14 ژانویه 2011 دامن گیر کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا شد، کشور یمن نیز دستخوش تحولاتی گردید. مبنای نظری مقاله، دیدگاهی واقع گرایانه است که با روشی توصیفی تبیینی مبتنی بر احصاء مولفه ها؛ که در دسته پژوهش های نظری کاربردی قرار می گیرد، انجام پذیرفته است. این پژوهش درپی یافتن پاسخ برای این سوال است که نظریه »مسئولیت حمایت « درمورد یمن قابل اعمال است ؟ بی توجهی شورای امنیت به راهکارهای پیشگیرانه بار دیگر انتقاداتی را متوجه قدرت های بزرگ، به ویژه اعضای دائم شورای امنیت به عنوان مرجع صلاحیتدار صدور مجوز برای اقدام در قالب دکترین ((مسئولیت حمایت)) کرده است. یافته های پژوهش مبین این امر است که این نظریه ظرفیت اعمال در مورد بحران یمن را ندارد. با مداقه در سیر قطعنامه هایی که در ارتباط با کشور یمن صادر شده است، می توان به این نتیجه رسید که برخلاف وضعیت کشورهای سوریه و لیبی شورای امنیت از لحن ملایم تری سود جسته و در ابتدا با تکیه بر راهکارهای سیاسی سعی در حل این بحران داشته است.

Prospect for Russian-Iranian Relations over Syria: Strategic Implications for I. R. Iran

Since 2011, Syria has become a realm of a prolonged and fullfledged war, engaging a variety of actors, ranging from internal to regional and extraregional, either state or nonstate ones; on this reason, it can be argued that this situation has led it into a most international civil war during PostCold War Era. In this framework, among involved states in this war, IranianRussian cooperation has played a significant role in preventing Bashar Assad from being overthrown, and in defeating ISIS and eliminating or undermining another terrorist groups. However, in the meanwhile, of important is prospect for these cooperative relations over Syria following persistence of Bashar Assad and process of eliminating or undermining terrorism operating within it. Thus, drawing on Future Study Approach and relying on scenariowriting method, the article seeks to identify cases occurring in RussianIranian relations over Syria and to analyze its strategic Implications for I. R. Iran.Findings show that, ldquo;out of three general scenarios including prevalence of cooperation, progression towards prevalence of conflict, and simultaneousness of cooperation and conflict, rdquo; third one seems to be most likely. On this basis, it can be suggested that having specified areas of cooperation as well as conflict, I R Iran formulates a shared agenda over them with Russia.