رسانه و قدرت گفتمانی با تاکید بر انقلاب اسلامی

قدرت به دلایل مختلفی نظیر ایجاد تنوع در تعداد و نوع بازیگران، گسترش مبادی و فرایندهای تصمیم سازی و سرانجام تشدید تعاملات و پیوندهای فرا‌مرزی به ویژه از طریق قالب های مجازی و ابزارهای رسانه ای، دچار تحولات شگرفی شده است. بگونه ای که می توان چند وجهی بودن قدرت و چهره های مختلف آن را در مسائل و رخدادهای بین المللی متصور شد که طی آن اشکال سنتی قدرت جای خود را به مولفه های جدید همچون بسط و قدرت گفتمانی ‌داده اند.در همین چارچوب رسانه ها به یکی از صحنه های اصلی رقابت قدرت ها در قالب گفتمان ها و پادگفتمان های مختلف تبدیل شده اند و بخش عمده ای از تلاش کنش گران برای بازسازی و برسازی گفتمانی را به خود اختصاص داده اند. مقاله حاضر درصدد است با روش توصیفیتحلیلی ضمن بررسی رابطه رسانه با چهره های چهارگانه قدرت، به این پرسش پاسخ دهد که رسانه چه نقش و جایگاهی در قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی دارد؟ فرضیه اصلی: رسانه به دلایل مختلفی مانند ماهیت فراملی انقلاب اسلامی و همچنین وجود منازعات گفتمانی با گفتمان غربی، جایگاه خاصی در انتشار گفتمان انقلاب اسلامی و بازتولید گفتمانی آن در بسترهای اجتماعی جهت بسط و تثبیت حقایق و دقایق آن داشته و یکی از موثرترین ابزار فراگیرسازی و الگوپردازی از آن در سطح بین المللی است.یافته: کنشگران فرهنگیاجتماعی ﻣﺎﻧﻨﺪ شخصیت ها و نخبگان دانشگاهی مراکز علمی و آکادمیک، ﺍﺣﺰﺍﺏ و تشکل هایی ﮐﻪ ﺑﺎ بطن جامعه در ارتباط هستند، نقش ویژه ای بر میزان نفوذ و تاثیرگذاری رسانه ها داشته و از این طریق می توانند بر مشروعیت بخشی و گسترش قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی اثرگذار باشند.

Media and discursive power with Emphasis on the Islamic Revolution

Baruch Spinoza (16321677) a Dutch philosopher and one of the greatest rationalist thinkers of the seventeenth century is regarded as the path finder of religious criticism and similarly, an enlightenment thinker of the seventeenth century. Baruch Spinoza believes that liberty is conjoined with divinity. This liberty works involuntarily. Wherever I have choice, I am not free. Man made laws have limitations which can defy his order. Necessity is the effect of his nature and liberty is absolute. The absolute liberty is divine. God alone stands purely on the necessity of the nature of his power and necessity works on the lines of power. Liberty means looking at all the objects and phenomenon as necessity. From the point of view of Iqbal Lahori, liberty is the way such as social or cultural forces that on the basis of wisdom seeks to stop man. He in his works shows the compatibility with freedom. He has discussed individual liberty vis a vis collective freedom and man in relations to government and society which form one of the directions of the outlook of Iqbal on liberty. The present paper aims to deal with the similarity and contrast between the thought process of Iqbal and Baruch Spinoza on liberty. The paper is narrativeanalytical and draws materials from library and documents.