بررسی تاثیر وام‌های خُرد بر سطح درآمد افراد و خروج از فقر: رویکرد شبیه‌سازی عامل‌بنیان

مقدمه و اهداف: تامین مالی خرد به عنوان استراتژی غالب فقرزدایی با هدف ایجاد کسب و کارهای خرد و رهایی از فقر، به افراد فقیر خدمات مالی ارائه می‌دهد. این پژوهش تاثیر بکارگیری وام‌های خرد بر رشد درآمد افراد و خروج آنها از خط فقر را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین با توجه به کمک مالی به صندوق تامین مالی خرد، تغییر در میزان کمک مالی و تاثیر آن در خروج افراد از خط فقر مورد بحث قرار می‌گیرد. بعلاوه تاثیر بازاریابی و افزایش احتمال فروش به‌عنوان خدمات مکمل تامین مالی خرد، در رشد درآمد مورد بررسی قرار می‌گیرد. لذا این پژوهش تاثیر ارائه وام‌های خرد صندوق تامین مالی بر سطح درآمد افراد و خروج آنها از خط فقر را با در نظر گرفتن دو سیاست تغییر تعداد سال‌های کمک مالی به صندوق و افزایش احتمال فروش مورد بررسی قرار می‌دهد.روش‌ها: در صندوق‌های تامین مالی خرد، نحوه تامین منابع، شیوه اعتباردهی، شرایط متفاوت وام‌دهی‌ و همچنین تعاملات بین افراد، نحوه عضویت آنها و تاثیرگذاری بر دریافت وام، فضای پیچیده‌ای را ایجاد می‌کند. ویژگی‌‌ها و رفتارهای ناهمگون افراد و همچنین تعاملات بین آنها در محیطی پویا، موجب پدید آمدن رویدادهای پیچیده‌ای می‌شود که استفاده از رویکرد شبیه‌سازی عامل‌بنیان می‌تواند به درک و مدل‌سازی آن کمک کند. مدل‌سازی و شبیه‌سازی عامل‌بنیان یک دیدگاه عاملی و یک رویکرد شبیه‌سازی از مجموعه‌ای از عوامل خودمختار، مستقل و تصمیم‌گیرنده است که به طور گسترده‌ای با هم در ارتباط بوده و تلاش می‌کند تا با مدل‌سازی رفتار عناصر فردی، نتایج نهایی سیستمی را بررسی کند. در این پژوهش از رویکرد شبیه‌سازی عامل‌بنیان استفاده شده است.یافته‌ها: نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد ارائه وام خرد سبب افزایش درآمد افراد گردیده و امکان خروج از فقر مطلق را برای اکثر افراد فراهم می‎‌آورد. در این تحقیق نرخ بهره را صفر لحاظ کردیم، نتایج نشان داد که موجودی صندوق مبتنی پس‌انداز و بازپرداخت اقساط می‌تواند افزایش می‌یابد بطوریکه تعداد وامهای پرداخت شده حتی در سیاست 2 سال کمک مالی نیز روندی افزایشی داشته است. از این رو با ارائه وامهای خرد بدون بهره و حتی محدودیت در مدت زمان کمک، می‌توان صندوق تامین مالی خرد پایدار ایجاد نمود. همچنین سیاست تغییر تعداد سالهای کمک مالی به صندوق و افزایش سالهای کمک از سه سال به چهار سال تاثیر بسزایی در افزایش درآمد افراد ندارد و صندوق‌ بر اساس پس‌انداز و دریافت بازپرداخت اقساط، امکان ادامه فعالیت خواهد داشت، اما افزایش تعداد سال‌های کمک سبب می‌گردد تعداد وا‌م‌های بیشتری به افراد عضو ارائه گردد بطوریکه در سیاست 2 و 3 و 4 سال کمک مالی به صندوق تعداد وامهای پرداخت شده به ترتیب برابر با 155، 221 و 278 مورد می‌باشد. همچنین نتایج مدل‌سازی سیاست افزایش احتمال فروش در رشد درآمد و خروج از فقر نشان داد که در سناریو با احتمال فروش 80 درصد، درآمد افراد و تعداد افراد بالای خط فقر نسبت به سناریو احتمال فروش 60 درصد، بسیار بیشتر است. در مجموع بررسی سیاست‌های تغییر تعداد سال‌های کمک مالی به صندوق و تغییر احتمال فروش نشان داد که کمک مالی بیشتر به صندوق، منجر به درآمد بیشتر افراد و خروج بیشتر آنها از خط فقر نمی‌گردد، بلکه آنچه باعث درآمد بیشتر می‌گردد کمک به بازاریابی و فروش بیشتر محصول است.نتیجه‌گیری: کاهش تعداد سالهای کمک به صندوق و بکارگیری منابع مالی آزاد شده ناشی از آن در جهت ایجاد بازار و افزایش احتمال فروش، سبب اثربخشی بیشتر سیاستهای فقرزدایی می‌گردد. به عبارتی چنانچه منابع کمک‌های مالی در راستای ایجاد بازارهای تضمینی و یا شکل‌دهی بازارهای دائمی برای افراد عضو صندوق صورت پذیرد، نسبت به افزایش سالهای کمک به صندوق، اثر اهرمی بیشتری جهت درآمدزایی و افراد ایجاد می‌نماید.

the effects of microfinance on income and lifting the poor out of poverty: agent-based modeling

introduction: microfinance, as a predominant poverty alleviation strategy aimed at lifting the poor out of poverty, provides financial services to impoverished individuals. this research examines the effect of microloans on the growth of individuals’ income and their ability to rise above the poverty line. it also explores how changes in the duration of financial aid to microfinance institutions (mfis) impact poverty alleviation. additionally, the study investigates the effect of marketing and increased sales probability, as complementary services of microfinance, on income growth. therefore, this research evaluates the influence of microfinance on income improvement and poverty reduction by considering two policies: changing the duration of financial aid to mfis and increasing the probability of product sales.methods: in mfis, the method of resource provision, different lending conditions, and the interactions among individuals create a complex environment. the heterogeneous characteristics and behaviors of individuals, along with their interactions in a dynamic setting, lead to complex events. agent-based modeling (abm) helps to understand and model these complexities. abm is a simulation approach involving autonomous, independent, decision-making agents that are interconnected and aims to investigate system-level outcomes by modeling individual behaviors. this research employs the abm approach.results and discussion: the simulation results indicate that the provision of microloans increases individuals’ income and enables many to escape absolute poverty. this study assumes a zero-interest rate. the findings show that the resources of mfis, based on savings and loan repayments, can increase, allowing for a growing number of loans even with a two-year donation policy. thus, providing interest-free microloans and limiting the duration of assistance can create a sustainable microfinance system. the policy of extending financial aid from three to four years does not significantly increase income levels, as mfis can sustain themselves through savings and repayments. however, extending the aid duration increases the number of loans, with 155, 221, and 278 loans given under the two-, three-, and four-year policies, respectively. moreover, increasing the probability of sales from 60% to 80% results in significantly higher income and a greater number of individuals above the poverty line. overall, the study reveals that increasing financial aid duration does not necessarily lead to higher income or poverty alleviation. instead, marketing and boosting product sales are more effective.conclusions: reducing the number of aid years and utilizing the released financial resources to create markets and enhance sales probability make poverty alleviation policies more effective. in other words, using financial resources to establish guaranteed or permanent markets for mfi members generates a greater leverage effect for income growth compared to simply extending the aid duration.