شناسایی و تبیین عوامل موثر بر گذار به اقتصاد یادگیرنده در ایران

با مطرح‌شدن تیوری رشد درون‌زا، اقتصاددانان به اهمیت دانش به‌عنوان عامل اصلی در رشد پایدار اشاره کرده‌اند و مفاهیمی همچون اقتصاد دانش‌بنیان مطرح شده است. با این وجود، رویکردی دیگر معتقد است که در کشورهای درحال‌توسعه، گذار به اقتصاد یادگیرنده به‌عنوان زیرساختی برای اقتصاد دانش‌بنیان تلقی می‌شود. با توجه به اینکه عوامل موثر بر گذار به اقتصاد یادگیرنده به‌طور فراگیر بررسی نشده‌اند، در این مقاله عوامل موثر بر گذار به اقتصاد یادگیرنده در ایران با رویکرد سیاست علم و فناوری و برابر آموزه‌های اقتصاد تکاملی مورد شناسایی و تبیین قرار گرفته است. این پژوهش از نظر هدف، اکتشافی و جهت‌گیری آن، بنیادی است. رویکرد پژوهش، استقرایی و و نحوه انجام آن، کیفی بوده و براساس تیوری داده‌بنیاد، مضامین و ابعاد قابل‌توجه در این رابطه شامل تفکر گذار، نهاد سیاست، یادگیری همکارانه، نظام آموزشی و پژوهشی، شرایط اقتصاد کلان، فناوری اطلاعات و ارتباطات، سرمایه اجتماعی، نهادها، تعامل دانشگاه، صنعت و دولت، بنگاه‌های یادگیرنده و توسعه منطقه‌ای استخراج شده‌اند.