رویکردی راهبردی به خودگردانی مالی در دانشگاه‌های دولتی تهران؛ ترکیب تکنیک‌های swot- topsis

برگزیدن راهبردی بهینه برای تامین مالی و افزایش سهم سبد درآمدهای غیرعمومی دانشگاه دیرزمانی است که به یکی از چالش‌های اساسی نظام دانشگاهی بدل شده است. این پژوهش با هدف اولویت‌بندی راهبردهای بهینه برای خودگردانی مالی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران با رویکرد کیفی- کمی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که پس از گردآوری، طبقه‌بندی و سامان‌دهی داده‌های حاصل از مطالعه اسناد و مصاحبه با 20 خبره آموزش عالی، با استفاده از تکنیک swot راهبردهای بهینه استخراج شد. در گام بعدی، برای آن که به طور دقیق مشخص شود که کدام راهبرد در شرایط کنونی دانشگاه‌های ایران اولویت‌ بالاتری دارد، از ابزار تاپسیس برای اولویت‌بندی راهبردها استفاده شد. یافته‌ها نشان از 6 راهبرد برای خودگردانی مالی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران دارد که نخستین راهبرد «تقویت زیرساخت‌های پژوهشی» با 0.63 نزدیکی تا گزینه‌ ایده‌آل است. با فاصله اندک، راهبرد «تنوع‌بخشی درآمدی» با 0.61 دومین راهبرد اولویت‌دار در این زمینه است. با نگاهی به راهبردهای اولویت‌بندی شده می‌توان نتیجه گرفت که خودگردانی مالی، با بازاندیشی و مدیریت در فرایندهای درونی دانشگاه‌ها آغاز می‌شود.