مدل بندی سیاست جنایی به لیبرال، محافظه کار و رادیکال

بدون شک سیاست جنایی حامل ایدیولوژی حاکم بر قدرت سیاسی است. به گونه ای که می توان، به مثابه مدل های سیاسی، سیاست جنایی را به مدل های لیبرال، محافظه کار و رادیکال تقسیم نمود. سوالی که در این تحقیق به آن پاسخ داده می شود اینکه گرایشات فکری لیبرال، محافظه کار و رادیکال چه مدل هایی از سیاست جنایی را ایجاد می کنند؟برای پاسخگویی به سوال حاضر، این تحقیق تلاش می کند در سه بخش به تبیین ابعاد و ویژگی های سیاست جنایی لیبرال، محافظه کار و رادیکال بپردازد. سیاست جنایی لیبرال، جرم را به مثابه مسیله اجتماعی و فردی می پندارد و برای پیشگیری از آن، به راهبردهای مبتنی بر توسعه اجتماعی و حمایت از گروه های آسیب پذیر اتکا می کند. این مدل با مداخله حداقل و محدود تلاش می کند ضمن تامین امنیت عمومی، بیشترین حد آزادی را برای شهروندان تضمین نماید. چراکه به هر میزان حیطه مداخله سیاست جنایی بیشتر باشد، به همان میزان حیطه آزادی های خصوصی محدودتر است. سیاست جنایی محافظه کار، جرم را به عنوان یک پدیده فردی تقلیل می دهد و برای پیشگیری از آن به راهبردهای مبتنی بر سیاست قانون و نظم، که عموماً نظارتی-کنترلی اند، متوسل می شود. این مدل با مداخله وسیع در موضوعات اجتماعی برآن است با تهدید به کیفر و مجازات، شهروندان را به مسیرهای موردنظرش، رهنمون نماید. چراکه در این مدل، سیاست جنایی معتقد است شهروندان توان تشخیص مطلوب ندارند. از همین رو سیاست جنایی محافظه کار با یک رویکرد پَترنالیستی، مطلوبیت های شهروندان را با توسل به حقوق کیفری تضمین می نماید. سیاست جنایی محافظه کار تمایل کمتری به بهره گیری از یافته های جرم شناسی دارد. بالاخره اینکه، سیاست جنایی رادیکال، جرم را به مثابه یک منازعه سیاسی می پندارد که در آن، افراد و گروه های صاحب قدرت برای کنترل گروه های بی قدرت قانون کیفری وضع می نمایند. در این رویکرد جرم فاقد هرگونه مفهوم محتوایی است و فقط برچسبی را حمل می کند که قدرتمندان خلق کرده اند. از همین رو برای پیشگیری از جرم باید از راهبردهای جرم زدایی، کیفر زدایی، اصلاح وضعیت زندان ها و کاهش نابرابری های اقتصادی بین شهروندان بهره گیری شود. سیاست جنایی رادیکال، با مداخله حداکثری جامعه مدنی در سیاستگذاری و اجرای سیاست جنایی موافق است