بررسی حقوق حاکم بر روابط بینالملل با تاکید بر دیدگاه امنیتی صدر اسلام

زمینه و هدف: علی رغم اظهارات گوناگون پیرامون خاستگاه روابط بین المللی دولت ها، می توان گفت اسلام قواعدی رابرای تنظیم قراردادهای بین المللی با امعان نظر به اهداف امنیتی مورد نظر در اینگونه روابط، تاسیس نموده است. هدفاین مقاله تشریح و بازشناسی مفاهیم قراردادهای بین المللی به عنوان قانون حاکم بر روابط بین الملل در اسلام بادیدگاه های امنیتی و نشان دادن ژرفای نظر این مکتب به عنوان کاملترین مکتب دینی الهی در تنظیم روابط بین المللیدولت ها و توجه به مسایل پیرامونی تاثیرگذار بر این روابط می باشد.روش: مقاله حاضر اسنادی و از نوع توصیفی تحلیلی میباشد که مطالب آن به طریق کتابخانهای و فیشبرداری از منابعمرتبط جمعآوری شده است.یافتهها: بررسی اسناد موجود بیانگر این موضوع است که روابط بین المللی در اسلام در ابتدا به شکل تشکیلاتبین القبایلی ، اعطای مصونیتهای دیپلماتیک (و ان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم ابلغهمامنه) (توبه، 6) و ایجاد روابط در قالب قرارداد امنیت در تردد و جواز ورود به بلاد اسلامی (استیمان) و یا صلح بامضمونی سیاسی (نه در امور مالی و اقتصادی) و... بوده است که همگی نشانگر پیشتاز بودن در زمینه ی ایجاد روابطدیپلماتیک همچنین توجه به نکات امنیتی در این روابط میباشد.نتیجهگیری: توجه به خاستگاه قواید حاکم بر روابط بین المللی جامعه اسلامی می تواند بیانگر قدمت، دقت و فراستشارع مقدس در تدوین و تنظیم روابط، به ویژه در عرصه بین المللی در اشکال مختلف (از اعطای مصونیت موقت تا ترکمخاصمه) باشد که معیارهای امنیتی بی نظیری را بر آنان حاکم، تا اساسی ترین این اصول (که از برتری دین والای اسلامو مسلمانان حمایت و حفاظت می نماید) مورد تعرض قرار نگرفته و ارزش های اسلامی از دستاندازی بیگانگان مصونبماند.