بهره‌ گیری از ظرفیت‌ های آموزشی بین‌ المللی برای تولید امنیت و هم‌ گرایی منطقه‌ ای

به‌نظرمی رسد با روند رو به‌افزایش وابستگی های متقابل و تاثیرگذاری پدیده ها بر روی یک‌دیگر، حل بسیاری از مشکلات و معضلات امنیتی در گرو همکاری های متقابل و سازمان‌یافته‌ی فراملی قرارگرفته‌باشد. در این‌میان بسیاری از صاحب نظران هم‌گرایی معتقداند با همکاری در زمینه های کاربردی می توان روند هم‌گرایی در یک‌نهاد بین المللی را سرعت بخشد. در این‌مقاله، با روی‌کردی تحلیلی- توصیفی ابتدا به‌نقش هم‌گرایی منطقه‌ای و همکاری‌های فراملی در مواجهه با مشکلات امنیتی پرداخته می‌شود و سپس با شرحی مختصر از تاریخچه‌ی همکاری‌های آموزشی پلیسی، روند تشکیل سازمان بین‌المللی «اینترپا» ، وظایف و کارکردهای آن، و با استفاده از نظریات «کارکردگرایی و نوکارکردگرایی» نقش این‌سازمان را در افزایش کارکردهای آموزشی در مراکز علمی- پلیسی جمهوری اسلامی ایران، و در نهایت تولید امنیت تبیین می‌شود. نویسندگان مقاله بر این‌باوراند که هم‌کاری در زمینه های آموزشی چون تشریک مساعی برای انتقال تجربیات مدیریتی، بازدیدهای آموزشی، مبادله‌ی استاد و دانشجو، استفاده از یافته های پژوهشی، انجام طرح های پژوهشی مشترک، برگزاری سمینارها، همایش‌های علمی- کاربردی و... ضمن ایجاد فهم مشترک از تهدید راهی میانه برای هم‌گرایی پلیسی در منطقه و سپس محیط بین‌المللی محسوب‌می‌شود. هدف، پاسخ‌گویی به‌این‌دوسوال اساسی است که «آیا همکاری های آموزشی- فنی باعث افزایش همکاری‌های منطقه ای در سایر زمینه های پلیسی و در نهایت مبارزه با جرم می شود؟»پیوستن ج.ا.ایران به‌این سازمان بین المللی، چه‌دستاوردهایی برای نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران خواهدداشت؟»