سرقت علمی معضلی در عرصه نویسندگی

سرقت علمی نوعی دزدی در سطح ملی، منطقه ای یا بین المللی است. سرقت علمی، تخلف از اصول مسلم احترام به دیگران است. از نظر اخلاقی مشکل‌زا‌ترین نوع سرقت علمی زمانی اتفاق می افتد که این کار به صورت عمدی به عنوان راهی جهت ارتقا افراد ولی به هزینه دیگران انجام می‌شود. با این وجود برخی از سرقت ‌های علمی به صورت تصادفی انجام می‌گیرد. خود سرقتی، تکرار کار چاپ شده قبلی خود فرد است به صورتی که جدید به نظر بیاید. سرقت علمی نگرانی جدّی است چرا که اعتباری را که محققان شایسته آن هستند از آنان می‌گیرد. دو اصل اخلاق علمی، شفافیت و صداقت هستند. نویسنده باید به خوانندگان اطلاع دهد که کدام بخش از مطالب نوشته شده نظر شخصی وی و کدام کلمات و ایده ها متعلق به دیگران است و کدام بخش از مطالب اش را قبلاً در کجا منتشر کرده است. اعتبار نویسندگی باید صرفاً به کسانی داده شود که اعتبار ناشی از کارشان را دریافت می‌کنند. نویسنده بودن مستلزم مسیولیت ‌پذیری است. سرقت علمی از مشکلات جدی قابل پیگرد در سطح بین الملل است که توجه جدی به آن نه تنها ما را از اتهام عمل به آن مصون نگه می دارد بلکه مالکیت معنوی ذخایر علمی و تلاش محققان کشورمان را حفظ می کند.