پرونده پژوهی رای دیوان بین‌المللی بر مناقشه بین واشنگتن و ماناگوئه درسال 1984

زمینه و هدف: دیوان بین‌المللی دادگستری بخشی از سیستم سازمان ملل است و باید به عنوان یک بازیگر بین‌المللی به تحولات روی‌داده در ساختار سیاسی اجتماعی جامعه بین‌المللی و برتری یافتن برخی از ارزشها بر اراده دولتها توجه داشته باشد. خود این سازمان در واقع، یک سیستم است که برای تضمین امنیت و رسیدن به صلح دائمی ایجاد شد. قاعده بین‌المللی مانند قانون داخلی از پیش نظم و نسق نیافته است؛ دیوان هم نمی‌تواند قانگذار باشد، ولی دیوان در تصدیق قوانین نقش اساسی دارد. از این رو، دیوان در عین اینکه قانون نمی‌سازد، قاعده را استخراج می‌کند. آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرار گرفت، ساختارشکنی صورت‌گرفته توسط دیوان «در قضیه اقدامات نظامی و شبه‌نظامی ایالات‌متحده علیه نیکاراگوئه» می‌باشد.روش: روش تحقیق این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و برای گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شده است.یافته‌ها و نتایج: در قضیه نیکاراگوا، دیوان در اثبات نظر خود مبنی بر عرفی بودن اصل منع توسل به زور و اصل عدم مداخله به کنوانسیونهای چندی استناد جسته و ابراز می‌دارد. کنوانسیون 1944 شیکاگو بر حاکمیت انحصاری و کامل یک کشور بر فراز قلمرو هوایی‌اش تاکید نهاده است و کنوانسیون‌های 1958 ژنو در مورد حقوق دریاها کنوانسیون 1982 مونته گوبی نیز در همین راستا گام برداشته‌اند. دیوان با استناد به کنوانسیون‌های فوق به این نتیجه می‌رسد که «مقررات کنوانسیونهای مذکور صرفاً پاسخی مثبت به اصول استقراریافته و قبلی حقوق بین‌الملل عرفی می‌باشند.

the case study of the international court of justice decision on the dispute between washington and managua in 1984

background and aims: the international court of justice is a part of the united nations system, and as an international actor, it should pay attention to the developments in the political and social structure of the international community and the supremacy of some values ​​over the will of governments. this organization itself is actually a system that was created to ensure security and achieve permanent peace. international law, like domestic law, is not pre-arranged, the court cannot be binding, but the court has an essential role in ratifying laws, therefore, the court derives the rule while not making a law. what was studied in this article is the breaking structure made by the court in the case of military and paramilitary actions of the united states of america against nicaragua.methodology: the research method of this research is descriptive-analytical and library and internet sources were used to collect information.findings and results: in the case of nicaragua, the court, in proving its opinion that the principle of prohibition of use of force and the principle of non-intervention are customary, cites and expresses several conventions. the 1944 chicago convention has emphasized the exclusive and complete sovereignty of a country over its airspace, and the 1958 geneva conventions on the law of the seas and the 1982 monte gobi convention have also taken steps in this direction. citing the above conventions, the court comes to the conclusion that the provisions of the aforementioned conventions are merely a positive response to the established and previous principles of customary international law.