تاثیر قاعده تحذیر بر مسئولیت نیروهای مسلح ایران و لبنان

زمینه ها و هدف: قاعده تحذیر یک قاعده فقهی است، به روایت از امام صادق (ع) که می فرمایند:« «قد اعذر من حذّر» یعنی هرکس هشدار بدهد معذور است. این امر در اعمال نیروهای مسلح قابل توجه می باشد زیرا هر حکومتی براى حفظ استقلال، امنیت و تمامیت ارضى خود نیاز به نیروى مسلح است اما بکارگیری تجهیزات نظامی در برقراری این نظم و امنیت شایسته چارچوی و مقرراتی است که عدم رعایت آن منجر به مسئولیت کیفری می گردد. در این میان این سوال مطرح است که قاعده تحذیر چگونه می تواند در رفع مسئولیت نیروهای مسلح در قانون ایران و لبنان موثر باشد؟ روش شناسی: این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی نگارش یافته است.یافته ها: این قاعده در حوزه مسئولیت مدنی و مسئولیت کیفری اعمال می گردد و در حال حاضر در حقوق بین الملل و حقوق ایران برخی کشورهای خارجی از جمله لبنان در حوزه های مختلف پذیرفته شده است. نتیجه گیری: این قاعده در حقوق جزای عمومی از علل یا عوامل موجهه جرم و مشمول عنوان «حکم قانون و امر آمر قانونی» می باشد ولی قانونگذار ایران و لبنان به مسئولیت نیروهای مسلح ذیل مبحث قاعده تحذیر و چگونگی رفع مسئولیت ناشی از آن نپرداخته است

the effect of the warning rule on the responsibility of the armed forces of iran and lebanon

background and aim: the criminal intervention of the government in individual rights and freedoms in the form of criminalization of certain actions and behaviors is associated with, of course, is very controversial. this criminal intervention is based on various principles, including expediency. based on this, the question arises whether criminalization has been done in the iranian penal system on the basis of expediency? also, how can the application of this rule in the criminalization of transnational crimes be justified?methodology: this article is written analytically-descriptivelyfindings: in the realm of criminal law, the principle is based on the freedom of individuals in society and criminalization and restriction of the freedom of individuals is an exception and needs a reason. in this regard, the powers of legislators in the field of criminalization of various behaviors are not unlimited and without any reason, the freedom of individuals can not be violated.conclusion: in the constitution of the islamic republic of iran, the principle of expediency is accepted as one of the principles restricting freedom, and in this system there is the possibility of criminalization or criminal intervention of the government based on the principle of expediency. but its rules and criteria are not clear. sovereignty is definable. the application of this principle in the form of transnational crimes is justified on the basis of the protection of national interests.