Effect of Training of Life Skills on Social Skills of High School Students With Intellectual Disabilities

Objective: in this study, we planned to investigate the effectiveness of life skills training on the social skills of students with intellectual disabilities. methods: in this experimental study, with pretest and posttest design and control group, an equal number of participants was randomly assigned to experimental and control group. life skills training were provided to experimental group (n=20) in nine sessions, whereas control group was in neutral state. the teacher completed the pretest and posttest social skills rating scale (teacher form) for the participants. the data were analyzed by multivariate analysis of covariance (mancova) using spss software. results: the results of mancova revealed a significant difference between total social skills and subscales of the test (cooperation, assertiveness, and self-control) in the experimental group (p<0.005), whereas there was no significant difference in the control group. it is important that educators and parents reinforce learning of social skills through direct and indirect life skills training procedure. conclusion: the results of this study support the effectiveness of life skills training including cooperation, assertion, and self-control on social skills of high school students with intellectual disabilities.

اثربخشی مهارت های زندگی بر مهارت های اجتماعی دانش‌آموزان کم توان ذهنی

چکیدههدف :این پژوهش با هدف تعیین رابطه تجارب آسیب زا با شدت علائم جسمانی انجام شده است.روش: پژوهش حاضر به روش توصیفی، از نوع همبستگی انجام شد. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی،تهران،ایران بود. نمونه پژوهش شامل 264 دانشجو سالم بزرگسال دانشگاه بودکه باروش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد که 2 پرسشنامه را تکمیل کنند: خرده مقیاس نشانگان جسمانی پرسشنامه سلامت بیمار PHQ15 وچک لیست تجارب آسیب زا زندگی (T.E.C) . داده های به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغییری تجزیه و تحلیل شدند .یافته ها: دراین مطالعه بین تجارب آسیب زا و شدت علائم جسمانی رابطه ی معنی دار وجود داشت( P<0/01) . تحلیل رگرسیون چند متغییری نشان داد که غفلت هیجانی با 23 درصد واریانس شدت علائم جسمانی را به طور معنی دار پیش بینی می کند (P<0/001). همبستگی معنی داری بین متغییر های سؤاستفاده بدنی، سؤاستفاده جنسی، آزار جنسی و سؤاستفاده هیجانی و شدت علائم جسمانی مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت تجارب آسیب زا زندگی به ویژه مؤلفه غفلت هیجانی در پیش بینی شدت علائم جسمانی است. این عامل می تواند تا حدودی تغییر پذیری شدت علائم جسمانی را تبیین کند.