effect of mindfulness practices on executive functions of elementary school students

Objective: the present study aimed to investigate effectiveness of mindfulness exercises on the executive functions of elementary school students.methods: to this end, 32 female students of second and third grade were selected by cluster sling method with regard to inclusion criteria (having average iq, being righthanded) and exclusion criteria (having physical and mental illness, or psychological and psychiatric interventions) and randomly assigned in experimental (mean± sd age 97.12 ± 3.48 mo) andcontrol groups (mean± sd age 96.18 ± 3.33 mo). then, the experimental group participated in 8 sessions of mindfulness exercise (each session, 1 h), but control group received no intervention. before and after intervention, all participants took working memory test, continuous performance test, and wisconsin card sorting test. finally, the obtained data were analyzed by ancova with spss 21 software.results: our findings showed that mindfulness had significant effect on forward and backward memory as well as total score of memory (p<0.01). also, findings showed that mindfulness improved perseveration dimension of cognitive flexibility (p<0.05). finally, mindfulness could somewhat improve response time of attention (p<0.01).conclusion: these findings are consistent with previous research in which the effectiveness of mindfulness on executive functions was approved, though in some dimensions of our variables, the effects were not significant which might be due to the limited sessions of training.

ارزیابی اثربخشی تمرینهای ذهن آگاهی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دختر ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینهای ذهن آگاهی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود. بدین منظور 32 دانش آموز دختر پایه دوم و سوم با توجه به ملاکهای ورود (هوشبهر متوسط و راستبرتری) و ملاکهای خروج (بیماریهای جسمانی و روانشناختی و دریافت مداخلات روانشناختی و روانپزشکی) به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (میانگین سنی 48/3 plusmn 12/97 ماه) و کنترل (میانگین سنی 33/3 plusmn 18/96 ماه) جایگزین شدند؛ سپس گروه آزمایش در 8 جلسه هفتگی یکساعته تمرینهای ذهن آگاهی شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. قبل و بعد از مداخله آزمون حافظه فعال، آزمون عملکرد پیوسته و آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین بر روی آزمودنی ها اجرا و داده های به دست آمده با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد آموزش ذهن آگاهی بر حافظه مستقیم، معکوس و نمره کل حافظه تاثیر معناداری داشته است (0.01>P)؛ همچنین یافته ها نشان دادند که آموزش ذهنآگاهی موجب بهبود یکی از مولفه های انعطاف پذیری روانشناختی (درجاماندگی) شده است (0.05>P)؛ نهایتا یافته ها حاکی از آن بودند که ذهن آگاهی موجب بهبودی اندک در یکی از ابعاد توجه (زمان پاسخ) شده است (0.01>P). یافته های حاضر همسو با برخی پژوهشهای پیشین نشانگر اثربخشی ذهن آگاهی بر کارکردهای اجرایی بود، هر چند در برخی مولفه ها تغییرات چندان چشمگیر نبود که دلیل آن می تواند تعداد جلسات محدود آموزش باشد.