بازنمایی فضای اجتماعی شهری در ادبیات داستانی ایران معاصر

هدف این تحقیق پاسخ به این سوال است که نویسنده‌ی ادبیات داستانی معاصر ایران در تصویرسازی از تحولات فضای اجتماعی شهری، چگونه به تعاریف عناصر و شخصیت ها پرداخته است؟ به بیان دیگر، با در نظر گرفتن تعاریف مفاهیم معین و حساس در روش پژوهش طبیعت گرایانه‌ی هربرت بلومر، آیا فضاهای اجتماعی منعکس شده در ادبیات داستانی ایران معاصر از یک فرآیند دیالکتیکی بین عناصر حقیقی جامعه‌ی توصیف شده در داستان و ذهن نویسنده است یا از تعاریف منجمد و ثابت موجود در گفتمان های سیاسی و اجتماعی حاکم بر فضای عمومی و روشنفکری جامعه برگرفته است؟ جامعه‌ی آماری مورد مطالعه مجموعه داستان های کوتاه و رمان های نوشته شده در دوره‌ی معاصر ادبیات ایران است. منظور از دوره‌ی معاصر از مقدمات بروز انقلاب مشروطه تا انقلاب بهمن 1357 است. نمونه‌ی آماری شامل 2 نویسنده و 5 اثر داستانی است که بر اساس نظر 27 متخصص و با استفاده از روش دلفی انتخاب شده اند. مبنای روشی این پژوهش «عین گرایی دیالکتیکی» است. بر این مبنا و با استفاده از نظریات جرج زیمل، هنری لوفور و لوسین گلدمن و بسط هم زمان آن ها، به چارچوب تحلیلی دیالکتیکی منطبق با نوع پنجم دیالکتیک مورد تعریف ژورژ گورویچ با عنوان «دیالکتیک چشم‌اندازها یا تقابل مناظر» می رسیم که بر اساس آن می توان با بررسی هر جزء از سیستم اجتماعی به رابطه های متقابل آن عنصر یا جزء با عناصر یا اجزاء دیگر رسید. با استفاده از این چارچوب تحلیلی، امکان قرار دادن داده های حاصل از پژوهش ها و هم چنین اطلاعات ارتباطی عناصر در کنار هم و ایجاد یک نظام یا سیستم اطلاعات اجتماعی را فراهم نمود و از طریق این سیستم به تحلیل کلی جامعه/متن دست یافت. آنچه می توان به عنوان نتیجه‌ی کلی تحقیق و در جواب سوال اصلی تحقیق ارائه نمود آن است که هیچ کدام از نویسندگان منتخب را نمی توان به طور مطلق دیالکتیک گرا یا برعکس نامید زیرا هر کدام از آثار آنان با توجه به موقعیت اجتماعی و زمان نگارش اثر و شرایط اجتماعی و فردی نویسنده و هم چنین نوع و حجم داستان، می تواند دارای خط سیر ساختاری متفاوتی باشد.

Representation of urban social space in contemporary Iranian fiction

The following research aims to answer the question that how the Iranian narrative literature author has defined the elements and characters in illustrating the transformations of urbansocial environment. In other words, considering the definitions of significant and crucial concepts in Herbert Blumer’s naturalistic research procedure, it is a matter of question that whether the environments reflected in narrative literature of contemporary Iran come from a dialectical process between the real elements of the society and the author's mind or from the fixed and frozen definitions that exist in political and social negotiations which is dominant in public and intellectual environment of the society. The population of interest is the anthology of short stories and written novels in contemporary Iranian literature (that is, the years between 1911 to 1979). The sample size contains 3 authors and 8 literary works that have been chosen based on the ideas of 27 experts utilizing Delphi Method. The procedure utilized in the following research is "dialectic objectivism". By applying the ideas of Georg Simmel, Henry Lefebvre and Lucien Goldman, an analyticaldialectical frame was achieved that was consistent with George Gurvitch’s fifth kind of dialectic named "dialectic of the prospects or the contrast of the manifests" (Mutual implication). On that basis it is possible to achieve a mutual relationship between that element and other elements by assessing every element of the social system. Applying the mentioned analytical frame, it would be possible to put the data obtained from the research and also communicational data of the elements beside each other and create a social information system (SIS). Through SIS, overall analysis of the society could be achieved. It was found that none of the chosen authors could be merely called dialectical or vice versa, since each one of their works could have a different structure depending on their social position and the time of writing the work and on the author's social and individual conditions and the type and length of the story.