رابطه عدالت اجتماعی ادراک شده با میزان مشارکت شهروندان در توسعه‏یافتگی شهر تبریز

توسعه‌یافتگی پایدار شهری به مفهوم حرکت بر محور انسان- محیط بوده و توسعه‏ی امکانات شهری با توجه به ملاحظات محیطی و عدالت اجتماعی را مورد توجه قرار می‌دهد. با توسعه و شهری شدن زندگی بشر مفاهیم مربوط به توسعه‏ی پایدار به این حیطه وارد گردیده و توسعه‏ی پایدار شهر محصول نگاه‌های جدید به عدالت اجتماعی، فضایی و محیطی نسبت به شهر است. عدالت اجتماعی در شهر به معنی حفظ منافع گروه‏های مختلف اجتماعی به وسیله‏ی توزیع بهینه‏ی منابع شهری، درآمدها و هزینه‏هاست. مباحث عدالت محیطی با تاکید بر مترادف بودن مفاهیم عدالت محیطی و عدالت اجتماعی، لزوم حسابرسی اجتماعی از نهادها و سازمان‏های دولتی و نظیر اینها را به عنوان پایه و اساس حسابرسی محیطی، ضروری می‏شمارد. در پژوهش حاضر ‏ابعاد چهارگانه‏ی عدالت اجتماعی ادراک شده شامل فردگرایی اقتصادی، نیاز، برابری و انصاف و رابطه‏ی آن با مشارکت شهروندان در توسعه‏یافتگی شهر تبریز مورد تحلیل قرار گرفته است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه‏ی عدالت اجتماعی ادراک شده با میزان مشارکت شهروندان در توسعه ‏یافتگی شهر تبریز است. بر این اساس به منظور گردآوری داده‌های پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه‏ی آماری پژوهش حاضر، شهروندان مناطق ده‌گانه‏ی شهرداری شهر تبریز بوده و حجم نمونه‏ی محاسبه شده 384 نفر هستند. با توجه به اهداف و مدل مفهومی تحقیق برای تحلیل روابط بین متغیرها و آزمون فرضیه‌های تحقیق از مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم ‍‌افزار لیزرل استفاده شده است. بر اساس ‏یافته‌های تحقیق، رابطه‏ی مستقیم بین ابعاد چهارگانه‏ی عدالت اجتماعی ادراک شده با میزان مشارکت شهروندان در توسعه‏‌یافتگی شهر وجود دارد.