شهر و روابط اجتماعی: بررسی ارتباط میان میزان انزوای‌ اجتماعی و سطح حمایتی اجتماعی دریافتی با میزان تجربه‏ی احساس‌تنهایی (مورد مطالعه: شهروندان تهرانی)

از جمله آسیب‌های مخدوش‌کننده‏ی ایده‌ی روابط ‌اجتماعی، پدیده‌ی انزوای ‌اجتماعی و کاهش حمایت ‌اجتماعی ناشی از سیّالیت و تضعیف پیوند‌های اجتماعی در جامعه‌ی مدرن است که به ‌نوبه‌‌ی خود، شیوع و توسعه‌ی پدیده‌ی احساس‌تنهایی را به همراه دارد بنابراین مطالعه‌ی حاضر برای بررسی ارتباط میان میزان انزوای‌اجتماعی و سطح حمایتی‌اجتماعی دریافتی با میزان تجربه‌ی احساس ‌تنهایی هدف‌گذاری شده است. حجم ‌نمونه‌ی مورد بررسی که دربرگیرنده‌ی شهروندان 18+ سال کلانشهر‌تهران است که به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پاسخگویان مورد‌ مطالعه با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای‌ چند‌مرحله‌ای برگزیده شده و مقیاس‌‌های به کار گرفته‌ شده از اعتبار و پایایی مطلوبی برخوردار هستند. توصیف داده‌ها به وسیله‌ی نرم‌افزار spss16 نشان می‌دهد که میانگین متغیرهای انزوای ‌اجتماعی، حمایت ‌اجتماعی و احساس ‌تنهایی در حجم ‌نمونه به ترتیب عبارتند ‌از: 94/62 ، 60/61 و 13/36 (100). تحلیل‌های آماری نیز بیانگر آن هستند که رابطه‌ای معنادار و منفی میان میزان انزوای ‌اجتماعی و سطح حمایت ‌اجتماعی دریافتی و میان سطح حمایت ‌اجتماعی دریافتی و میزان تجربه‌ی احساس ‌تنهایی وجود دارد. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهند که با افزایش میزان انزوای ‌اجتماعی عینی، بر سطوح تجربه‌ی احساس‌تنهایی ذهنی افزوده می‌گردد و نتایج تحلیل رگرسیونی‌ چند‌ متغیره‌ی عوامل موثر بر احساس ‌تنهایی نیز بیانگر آن است که متغیر روابط‌ خانوادگی بیشترین تاثیر‌ مستقیم را بر احساس ‌تنهایی بر جای می‌گذارد.