ارزیابی برنامه‌ریزی مشارکتی طرح مدیریت محله در شهر تهران

نقش مدیریت ‌محله به‌عنوان نهادی تازه تاسیس برای ساماندهی‌مشارکت‌های اجتماعی در محلات شهر و به تبع آن برنامه‌ریزی محله‌محور مورد توجه ذی نفعان حوزه ی مدیریت شهری تهران است. این مطالعه به‌دنبال بررسی مکانیزیم‌های به کار برده شده برای طرح مدیریت محله است تا میزان موفقیت آن را در جلب مشارکت شهروندان برای برنامه‌های محلی بسنجد. این تحقیق که از نوع کاربردی و توسعه‌ای است، از روش تحقیق کمّی و کیفی استفاده کرده بطوری که در روش کمی از دو جامعهی آماری 384 نفری (شهروندان) و (مراجعه‌کنندگان به سراهای‌محلات) استفاده شده است. الگوی ارزیابی با استفاده از مدل ترکیبی سنجش عملکرد پاتنام و مدل ارزیابی امور فرهنگی سطح خرد رضایی و با بهره‌گیری از مفاهیم نظریه‌های مرتبط با ابعاد اعتماد اجتماعی، مشارکت و تعاملات اجتماعی به دست آمده است. همچنین در بررسی تحقیق کیفی از مصاحبه عمیق با 22 نفر از مدیران محلات و تحلیل کارشناسان استفاده شده است. در نتیجه این طرح در مولفهی اعتماد توانسته نظر بخشی از جامعه به عنوان مراجعه‌کنندگان به سراها را جلب نماید و نگرش شهروندان و اعتمادشان به طرح‌ مدیریت ‌محله‌ی مثبت ارزیابی می‌شود اما برای مولفه‌های آگاهی بخشی، تعامل و افزایش سطح مشارکت و برنامه‌ریزی مشارکتی موفق عمل نکرده و اغلب برنامه‌ریزی‌ها به صورت متمرکز صورت می‌گیرد. بنابراین نتایج نشان می‌دهد که طرح مدیریت‌ محله با اجرای روش‌های موجود برای تحقق اهداف خود دچار ضعف‌هایی است که باید نسبت به رفع آن‌ها اقدامات دیگری را در دستور کار قرار دهد.