راهبردهای بهبود احساس امنیت اجتماعی(مورد مطالعه: شهروندان شهر شیراز)

احساس امنیت اجتماعی ازمولفه‏های مهم انسجام اجتماعی و پیشرفته در جامعه است. از این روی با توجه به نقش برجسته‏ی احساس امنیت اجتماعی در برنامه‏ریزی‏های کشوری و مدنظر قرر دادن این مهم که دستیابی و پایدارسازی این احساس در شهروندان هر جامعه معلول زمینه‏ها و عوامل متفاوتی است، شایسته است که ابعادوزوایایناهنجاری‏های اجتماعی شناسایی وسیاست‏هاوراهکار‏هایکنترلومهار آنها،تدوینگردد .از این رو با توجه به اهمیت مطالعه‏ی مبحث امنیت اجتماعی و احساس آن در بستر اجتماعی جامعه‏ی مورد مطالعه و نقش بسزای پارادایم‏های تحلیلی مختص هر جامعه در تحلیل و طراحی استراتژی‏های توسعه‏ی امنیت پایدار آن جامعه، در پژوهش حاضر تلاش گردیده تا با بررسی اسنادی و پیمایشی مولفه‏های احساس امنیت اجتماعی در شهر شیراز، راهکارهایی برای ارتقای احساس امنیت در شهروندان شهر شیراز ارائه گردد. لازم به ذکر است که پژوهش حاضر در شش ماهه‏ی دوم سال 1392 و در چارچوب نظریه‏ی پارسونز انجام گردیده؛ پارسونز در نظریه‏ی سیستمی خود، هنجارهایاجتماعی را بهعنوانیک سیستمدرنظرگرفتهوکارکرد نظاماجتماعی راایجادوحفظیکپارچگی کلنظام تلقی نموده است. وی برای هر سیستم چهار ضرورتکارکردی مستقلازیکدیگررا کهبایدبهمیزان کافیپاسخگیرندتاتعادلوتداومهستی جامعهحفظ شود معرفی نموده است. همچنین با توجه به گستردگی جامعه‏ی آماری مورد مطالعه، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 700 نفر تعیین گردیده است. یافته‏ها حاکی از آن است که متغیرهای مستقل سرمایه‏ی فرهنگی با (548/0=r)، سرمایه‏ی اجتماعی با (540/0=r) و بی سازمانی اجتماعی با (471/0=r) دارای قوی‏ترین میزان همبستگی و متغیر حمایت اجتماعی با (096/0=r) دارای کمترین میزان وابستگی با متغیر وابسته‏ی احساس امنیت اجتماعی در شهروندانشیرازی هستند. با این رویکرد و با نگاهی کلان پژوهشگران، مدل تجربی مدیریت راهبردی ارتقای احساس امنیت اجتماعی در شهروندان شهر شیراز را طراحی نموده‏اند.