ارزیابی سهم عوامل توسعه‏ی کالبدی- فضایی و جمعیتی در بودجه‏ی مناطق شهری اصفهان

با بروز تحولات جدید، شهرها به سرعت تغییرات و دگرگونیهایی را پذیرفتند. این دگرگونیها به شکل افزایش سریع جمعیت و رشد فیزیکی به صورتی نامتعادل و ناهماهنگ بوده است. در حال حاضر یکی از مسائل تمام شهرهای کشور، رشد شهرنشینی و به تبع آن ناموزون شدن بودجه‏ی مناطق شهری است. شهرداری‌ها متولی اصلی عمران و آبادانی در شهر هستند، ولی در اجرای این وظیفه‏ی مهم با مشکلات زیادی مواجه هستند زیرا همواره با مشکلات مالی و کسر بودجه مواجهند. از این رو تخصیص کارای بودجه توسط شهرداری‌ها به مناطق مختلف شهر با در نظر گرفتن نیازهای عمرانی و جمعیتی آن، از اهمیت زیادی برخوردار است به طوری که موجب افزایش رضایتمندی شهروندان می‌شود.از نظر جامعهشناسی، قدر مطلوب در تخصیص بودجه به مناطق شهری، اولویت‌بخشی به ملاحظات جمعیتی است تا کالبدی – فضایی چرا که این امر به عدالت اجتماعی نزدیکتر است. این مقاله که با هدف بررسی تاثیر توسعه‏ی کالبدی- فضایی و عوامل جمعیتی بر بودجه‏ی مناطق شهری اصفهان تدوین، یافته بر این فرض استوار است که سهم عوامل کالبدی – فضایی در تخصیص بودجه به مناطق مختلف شهر بیش از عوامل جمعیتی است؛ از این رو با استفاده از تکنیک تاپسیس و رگرسیون به دنبال بررسی دقیق این موضوع است. جامعه‏ی آماری مناطق پانزدهگانه‏ی شهر اصفهان و روش گردآوری اطلاعات، استفاده از آمارنامه‏ی شهر اصفهان و اطلاعات و آمار سازمان‌های مربوط است. نتایج نشان می‌دهد که با توسعه‏ی کالبدی- فضایی شهر، توزیع بودجه‏ی بین مناطق شهری از الگوی جمعیتی آن پیروی نمی‌کند بلکه این نیازهای کالبدی و عمرانی شهر است که نقش عمده‏ای را در توزیع بودجه‏ی شهری ایفا می‌کند که نتیجه‏ی طبیعی آن نامتوازن شدن سرانه‏ی عمرانی مناطق شهری و سرانجام دور شدن از عدالت اجتماعی است