بررسی رابطه بین وضعیت محل مسکونی حاشیه‌نشینان با خشونت خانگی نسبت به فرزندان در شهر اهواز

گسترش شهر‌نشینی از یک طرف‌، شکل‌گیری پدیده حاشیه‌نشینی و گسترش آسیبهای اجتماعی و شهری و کمبود فضا از طرف دیگر، خشونت خانگی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین وضعیت محل مسکونی حاشیه‌نشینان با خشونت خانگی نسبت به فرزندان است. روش تحقیق پیمایشی و جامعه آماری، شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع دبیرستان و والدین آنها در مناطق حاشیه‌نشین وغیر حاشیه‌نشین شهر اهواز بوده که از بین آنها 384 نفر با کمک تکنیک نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های کودک‌آزاری و ضربه (ctq) (برنستاین، 1995(، پرسشنامه محقق‌ساخته وضعیت محل مسکونی و پرسشنامه جمعیتی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری پیرسون، آزمونt و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیر‌های وضعیت محل مسکونی، (89/7=f) پایگاه اجتماعی اقتصادی، (80/18=f) و سابقه اعتیاد(6/8=t) حاشیه‌نشینان با خشونت خانگی نسبت به فرزندان رابطه معنا‌داری وجود دارد، ولی بین متغیر قومیت حاشیه‌نشینان با خشونت خانگی نسبت به فرزندان رابطه معنا‌داری مشاهده نگردید.