ارائه مدل پارادایمی فقر و تبیین جامعه‌شناختی آن در مناطق محروم استان خوزستان( مورد مطالعه: شهرهای حمیدیه و اندیکا)

این مطالعه کیفی، با هدف ارائه مدل پارادایمی فقر و تبیین جامعه‌شناختی آن در شهرهای محروم اندیکا و حمیدیه در استان خوزستان به انجام رسیده است. روش مورد استفاده در این پژوهش، نظریه داده‌بنیاد است.  در این پژوهش از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شده و تعداد مشارکت‌کنندگان 40 نفر بوده است. بعد از کدگذاری، نوزده مقوله اصلی پدیدار شد. پاردایم ظهوریافته، در بعد شرایط شامل(چالش تامین اعتبار از طریق جذب اعتبارات بخش دولتی و خصوصی، ضعف فرهنگ کار و مهارت‌آموزی در میان جوانان(ساختمان ذهنی دولت‌گرا)، بی توجهی به شایسته‌سالاری در مدیریت شهرستان، عدم حمایت ویژه از مناطق محروم استان، عدم خودباوری جوانان در نتیجه محرومیت( پذیرش روانی فرهنگ فقر)، توزیع ناعادلانه فرصت‌ها در نتیجه وجود فساد اداری، نارضایتی از میزان حمایت دولت و مشکل نقدینگی در راه‌اندازی بنگاه‌های کوچک، خانگی و زودبازده، ضعف سرمایه اجتماعی جوانان در مناطق شهری) و در بعد کنش – تعامل (کلید اشتغال؛ مهارت‌آموزی همراه با نگاه کارآفرینی، ایجاد و تقویت شهرک‌های صنعتی، تخصیص اعتبارات ملی و ویژه، شایسته‌سالاری و انتخاب مدیران متخصص، جهادی و اثربخش، ظرفیت‌های اجتماع‌محور، پشتوانه رفع فقر) و در بعد پیامدها (نزاع‌ها و تنش‌های طایفه‌ای و قومی به عنوان عامل تشدید چرخه فقر، بی‌قدرتی و بیگانگی اجتماعی، کاهش کیفیت سبد کالای مصرفی خانوارها  و تورم غذایی( فرسایش شاخص قدرت خرید مردم)، احساس یاس اجتماعی، فرسایش اعتماد اجتماعی، آسیب‌های اجتماعی) است که حول یک مقوله هسته به نام «فقر شهری در پیوند با محرومیت از فرصت‌ها در روستا و حاشیه‌ها» شکل گرفته اند. 

presenting a paradigm model of poverty and its sociological explanation in deprived areas of khuzestan province (case study of hamidiyeh and indika cities)

the data of this study were collected and analyzed through in-depth interviews and purposive-theoretical sampling method with forty stakeholders. after coding, nineteen main categories emerged. emerging paradigm, in terms of conditions including (the challenge of financing through public and private sector funding, weak work culture and skills training among young people (government-oriented oral structure), disregard for meritocracy in city management, lack of special support for regions deprived of the province, lack of self-confidence of young people as a result of deprivation (psychological acceptance of the culture of poverty), unfair distribution of opportunities due to corruption, dissatisfaction with government support and liquidity problems in starting small, home and high-yield enterprises, weak social capital of young people urban areas) and in the action-interaction dimension (key to employment; skills training with an entrepreneurial perspective, creation and strengthening of industrial towns, allocation of national and special funds, meritocracy and selection of specialized, jihadi and effective managers, community-based capacities, support for elimination poverty and in terms of consequences (sectarian and ethnic conflicts and tensions as a factor in intensifying the cycle of poverty, powerlessness and social alienation, reducing the quality of household goods basket and food inflation (erosion of people’s purchasing power index), feeling of social despair, erosion of social trust, social harm) that revolves around a core category called poverty. ray are formed in the context of deprivation of opportunities in the countryside and the suburbs.