تعامل اجتماعی همسایگی، مساله‌ای شهری

لازمه شکل‌گیری جامعه، تعاملات مستمر است وعیار سلامت جامعه، تعاملات‌ گرم است. بخش عظیمی از جمعیت جامعه ایران، در شهرها زندگی می‌کنند. اقتضای زندگی شهری، فشردگی جمعیت است و زندگی در شهر، معمولاً داشتن همسایگان متعدد را سبب می‌شود. کم ‌و‌ کیف تعاملات، کیفیت زندگی را متاثر می‌سازد؛ ازین‌رو اندازه و وضعیت تعاملات همسایگی در جامعه ایران، موضوعی قابل‌اعتناست. هدف این نوشتار، توصیف وضع تعاملات اجتماعی همسایگی در ایران است؛ آن‌گونه که جامعه‌شناسان ادراک و گزارش کرده‌اند. تحقیق حاضر به 30 مقاله پژوهشی معتبر که 22 جامعه‌شناس برجسته ایرانی نوشته‌اند، (از مجموعه 714 اثر 119 جامعه‌شناس) استناد کرده است. روش مورد استفاده، روش «تحلیل محتوای جهت‌دار» است. داده‌های بررسی‌شده حاکی از وجود مشکل، «فقدان تعاملات همسایگان»،«کمبود و کاهش روابط و تعاملات همسایگان»، «ضعف تعاملات گرم همسایگان»، «تعاملات سرد همسایگان»، «شناخت محدود همسایگان نسبت به ‌هم» و«کم بودن اعتماد همسایگان به یکدیگر» بوده است. هرکدام از این مشکلات، مشتمل بر مشکلات تعاملی جزئی‌تری است که نشان می‌دهد؛ تعاملات اجتماعی همسایگی در ایران بسیار کم‌عیار و بیمار است.