منطق اجتماعی فضا در مسکن بومی قاجار اصفهان

فرهنگ عاملی تاثیرگذار بر شکل رفتاری هر جامعه است؛ که نمود آن را می‌توان در پیکره‌بندی شهر و به دنبال آن در ساختار فضایی هر بنا مشاهده نمود. در این راستا بازخوانی الگوهای پیشین و تسری آن به فضای اجتماعی امروز می‌تواند نقش مهمی در تقویت هویت اجتماعی ایفا نماید. یکی از شیوه‌های این داده‌کاوی نحو فضاست که با کشف روابط ریاضی در ارتباطات فضایی می‌تواند معیاری برای سنجش و ارزیابی مطلوبیت فضا فراهم آورد. از سویی مسکن و سکونت به عنوان یکی از اساسی‌ترین نیاز‌های انسان و جامعه‌ بشری به عنوان یکی از مهم‌ترین اشکال سازماندهی اجتماعی فضاست که با کمی تامل در مسکن امروز و مبانی پیوند آن با شهر، می‌توان دریافت پاسخ فراخوری به آن داده نشده و مفهوم آن به سرپناهی صرف تقلیل یافته است. در این پژوهش ضمن معرفی رویکرد اسپیس سینتکس، به تحلیل مفهوم عمق در مسکن بومی قاجار اصفهان پرداخته شده که ارتباط مستقیمی با قلمروهای فضایی، ترکیب و تعیین فضاهای خصوصی و عمومی، سلسله مراتب فضایی و محرمیت دارد. روش به کار گرفته شده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی و در قالب قیاس تطبیقی می‌باشد؛ که برای کمی کردن آن از افزونه گرس‌هاپر و اسپیس‌سینتکس بهره گرفته شده است. نتایج به دست آمده حیاط را به عنوان فضای واسط درون و بیرون در پیکره‌بندی شهری به عنوان عمومی‌ترین فضا و دارای بیشترین ارتباط فضایی و فضاهای خدماتی (انبار، سرویس‌های بهداشتی، پلکان و راهروها) را با کمترین ارتباط و به عنوان خصوصی‌ترین فضاها معرفی می‌نماید. همچنین راهروها و مفصل‌های ارتباطی، به نسبت اتاق‌ها از میزان هم‌پیوندی و ارتباط بیشتر و عمق کمتری برخوردار می‌باشند. این در حالی است که ارزش عمق در فضای باز حیاط در دوران معاصر کاهش یافته است که نشان دهنده حذف سلسله مراتب فضایی دسترسی و محرمیت فضایی در ارتباط با فضای شهری می‌باشد.

.The Social Logic of Space in Indigenous Qajar Housing in Isfahan

.Culture is an effective factor in the behavioral arena of any society, which can be seen in its configuration and spatial structure. Finding a way to read past architectural patterns is one of the concerns of any architecture. One of these data mining techniques is space syntax, or syntax, which plays a key role in discovering the mathematical relationships in space communications and can provide a measure of space utility. On the one hand, home and housing, as one of the most basic needs of human beings and human society is one of the most important forms of social organization of space, with little contemplation in today’s housing it is not possible to receive an outreach response and in that sense has been reduced to mere shelter. In this study, while introducing the Space Syntax approach, the concept of depth in indigenous Qajar housing in Isfahan is investigated, which is directly related to communications, spatial territories, composition and types of public and private spaces, spatial hierarchy and privacy. The method used in this study is descriptiveanalytic and comparative analogy. It has been used with the GrassHopper and Space Syntax plugin to minimize it. Results showed the courtyard as a central structure which forms in the middle layers of the house structure and has the most connection, and spaces such as warehouses, toilets, staircases and corridors are the least connected and introduces it as one of the most private spaces, so the corridors and joints also have a greater degree of interconnection and connection than rooms, and are less in depth.