بررسی تفاوت های جنسیتی در انزوای اجتماعی و عوامل موثر بر آن در شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت‌های جنسیتی زنان و مردان در انزوای اجتماعی بوده و در پی تبیین عوامل موثر بر این تفاوت­هاست. روش پژوهش به کار گرفته شده پیمایشی بوده و نمونه‌ی جامعه‌ی آماری شامل 300 نفر (181 نفر مرد، 119 نفر زن) از ساکن در شهر تهران، که 6 منطقه (مناطق 2، 6، 10، 14، 18، 22) با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای و از هر منطقه 50 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه‌ی استاندارد در قالب 27 گویه استفاده شد که اعتبار آن با استفاده از اعتبار صوری و اعتبار محتوایی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت. پس از استخراج نتایج پرسشنامه­‌ها، با استفاده از نرم‌افزار spss، محاسبات آماری برای یافتن رابطه‌ها، تفاوت‌ها و تبیین میان متغیرها با استفاده از آزمون­های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس دوطرفه، رگرسیون چند متغیره و آزمون t انجام گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که جنسیت با برخی از مولفه­‌های انزوای اجتماعی(تنوع در روابط و منابع حمایتی در روابط) رابطه‌ی معناداری داشته، ولی با شاخص کل انزوای اجتماعی که از مجموع این مولفه­‌ها به دست آمده؛ رابطه‌ی معناداری نداشته است. همچنین وضعیت اشتغال، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل (دانشجو بودن یا شاغل بودن، تحصیلات بالا و مجرد بودن) عوامل موثری بر کاهش انزوای اجتماعی بودند.