بررسی ارتباط بین سیرت اساتید با آموزش مبتنی بر دیالوگ (مطالعه مورد؛ دانشگاه اصفهان)

در این پژوهش به بررسی ارتباط بین سیرت نیکو اساتید با آموزش مبتنی بر دیالوگ از منظر دانشجویان دانشگاه اصفهان با روش مدلسازی معادلات ساختاری پرداخته شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی گردآوری داده ها، توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پیمایش 13281 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 92-1391بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 220 نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه از طریق بازبینی توسط کارشناسان مربوطه تایید شد و پایایی کل پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ 0.97 محاسبه گردید. برای تحلیل داده ها نیز از نرم افزارهای آماری spss و smart pls و amos استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در کلیت امر بین سیرت نیکوی اساتید و آموزش مبتنی بر دیالوگ رابطه بالایی وجود دارد t=60/95 و همچنین در ارتباط با فرضیات فرعی نیز نتایج حاکی از آن است که بین هر یک از ابعاد سیرت نیکو؛ تواضع، شوخ طبعی، حکمت، شور و اشتیاق، غمخواری بر آموزش مبتنی بر دیالوگ رابطه وجود دارد. رابطه ی دو بعد سیرت نیکو؛ صداقت و شجاعت بر آموزش مبتنی بر دیالوگ مورد تایید قرار نگرفت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تحقق آموزش مبتنی بر دیالوگ، در نظام های آموزشی، نیازمند اساتیدی است که از سیرت نیکوی برخوردار باشند.